Konserwator nie zgadza się na ocieplenie. Albo ciepło, albo ładnie

Hansenowie mieli wspaniałe pomysły. Przykładem jest osiedle im. Słowackiego, ciekawie zaprojektowane, z oryginalnie wyglądającymi blokami. W nich były mieszkania dopasowane i do kawalerów, i dla rodzin z dwójką czy trójką dzieci. Tyle że był PRL, na mieszkania czekało się długo, o potrzebach czy wręcz zachciankach nie było mowy. Przydzielano tam, gdzie było miejsce. I dlatego rodziny ściskały się w klitkach, a single mieli trzy pokoje dla siebie. Architektura przegrała z systemem.

Mijają lata, a ten konflikt trudno zażegnać. Mieszkańcy budynku przy Schroegera 93-97 na warszawskich Bielanach skarżą się, że elewacja w ich bloku nie trzyma ciepła. Problem znany jest od lat, ale w tym roku sytuacja może być wyjątkowo trudna, bo przecież ceny ogrzewania wzrastają, a zima 2022/23 nadchodzi.

Spółdzielnia konsekwentnie negatywnie rozpatruje prośby mieszkańców. Niekoniecznie ze złośliwości. Tradycyjne ocieplenie nie wchodzi w grę, bo to wyjątkowa architektura.

Pieszczotliwe określenie pochodzi od nazwiska architektów, zaprojektowali je Maria i Kazimierz Piechotkowie.

Poznali się w trakcie tajnych studiów na Wydziale Architektury w Warszawie. Po upadku Powstania Warszawskiego trafili do obozu jenieckiego. Na szczęście wyszli z niego cało i po wojnie wraz z wieloma innymi architektami i architektami pragnęli odbudować stolicę. Od 1951 roku postanowili realizować się budując mieszkania.

Budynki stawiano wówczas z cegły albo pustaków w bardzo niechlujny sposób - wspominała Maria Piechotkowa. Pośpiech i przymknięcie oka na szczegóły można było tłumaczyć tym, że liczył się czas: w końcu ludzie potrzebowali dachu nad głową. Piechotkowie podchodzili do sprawy inaczej, dla nich estetyka też odgrywała istotną rolę.

Po latach mieszkańcy na to rozwiązanie narzekają w zimne miesiące, ale w latach 50. pomysł zachwycał (zresztą, nie oszukujmy się, pod względem wyglądu te bloki świetne są do dziś). To pierwszy niesocrealistyczny zespół mieszkaniowy w Warszawie. Zagraniczni dziennikarze byli zapraszani na osiedle, by oni mogli również się nim zachwycać.

Choć mieszkańcy z dumą wspominają parę architektów - świadczy o tym nazwa stosowana przez mieszkających w okolicy - to w niektórych blokach jest za zimno. Stąd spór z konserwatorem zabytków.

- Budynek wpisany jest m.in. w gminnej ewidencji zabytków - mówił na antenie Radia Dla Ciebie Andrzej Mizera, rzecznik Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. - A to ogranicza jakąkolwiek ingerencję w elewację tudzież zewnętrzne ściany, docieplania styropianem albo innymi materiałami. Dlatego też w tym przypadku Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków nie mógł niestety zgodzić się na docieplenie w przedstawionym projekcie, w przedstawionym zakresie - wyjaśniał.

Z kolei przedstawiciel wspólnoty odpowiada, że projekt ocieplenia odtwarzałby "wizualny wygląd cegły".

Prace przeprowadzano całkiem niedawno na budynku przy ul. Skalbmierskiej 21.

Jak widać był to remont estetyczny. Ocieplenie, które wchodzi w grę, to "od środka". Mieszkańcy nie chcą zgodzić się na tę propozycję konserwatora, bo zajmuje to wiele czasu i zmienia powierzchnię mieszkań.

Naprawdę trudna sytuacja. Rozumiem argumenty jednej jak i drugiej strony. Tym bardziej że doskonale wiemy, jak wyglądało w Polsce ocieplanie budynków - po taniości i byle jak, co doprowadziło do wielkiej pastelozy. Byłoby szkoda, gdyby nawet drobne ingerowanie w wygląd spowodowało utratę jego wyjątkowości. Tylko czy ta wyjątkowość może obchodzić mieszkańców, którzy siedzą w chłodnych pomieszczeniach?