płyta cd

Fani muzyki ciągle nie odwrócili się od płyt CD, ale nie da się ukryć, że coraz trudniej znaleźć dla niej zastosowanie w innych sprawach. Tymczasem czasami w oczach wielu relikt przyszłości zalicza zaskakujący powrót. Niektórzy się dziwią, ale wytłumaczenie jest proste.

Na TikToku ktoś podzielił się niesamowitym znaleziskiem. Znalazł wystawiony na śmieci futerał na płyty, a w środku same perełki. Radiohead, The Cure, ścieżki dźwiękowe z kultowych filmów, mnóstwo skarbów. Podobnie jak wielu oglądających od razu zacząłem zadawać niewygodne pytanie – dlaczego ktoś się tego pozbył?

Wprawdzie pewnie są nieco tańsze metody, by poczuć się jak 30 lat temu, ale ta bez wątpienia jest najbardziej efektowna. Oto odtwarzacz CD z czasów, w których zaletą sprzętów było to, że wyglądały kosmicznie.

Podobno dzień święty wypada święcić, więc z wyprzedzeniem w piątek udałem się do sklepu muzycznego, żeby kupić płytę CD. Z jej urodzinami jest trochę jak z przyjściem na świat George’a Jetsona – o ile co do roku wszyscy są zgodni, tak konkretny dzień jest kwestią sporną. Niektórzy urodziny płyty CD obchodzili już w sierpniu, dla innych właściwa data to jednak rozpoczęcie sprzedaży albumu Billy’ego Joela „52nd Street” 1 października 1982 roku w Japonii. Jedno jest pewne: płyta CD ma 40 lat. Tylko komu jeszcze daje radość?

Depeche Mode zapowiedział box „Exciter” z niewydanymi wcześniej utworami. Na płytach winylowych ukażą się m.in. wcześniej dobrze znane single. Teoretycznie to news jak news, ale w tej pozornie suchej informacji, która mogłaby zainteresować wyłącznie fanów zespołu, kryje się winylowy problem, z jakim zmaga się cała branża muzyczna na całym świecie od dłuższego czas.

To jest niesamowite, w jak dramatycznych czasach przyszło nam żyć. Ktoś mógłby powiedzieć: wojny, choroby, głód. Owszem, to też są tragedie, ale czy tej rangi? Gdybym w połowie 2012 r. powiedział sobie, że za kilka lat nie mam gdzie odtworzyć płyty CD, pewnie popukałbym się w czoło. 

Żyję w przeszłości, bo mam tylko przeszłość. Przyszłość dopiero nadejdzie, teraźniejszość się rozmywa, jest nieuchwytna. Napisałem „jest nieuchwytna” i już umknęło.

W mej piwnicy nie założyłem naszego klubu, ale gdyby postawić tam jamnika, odwinąć z czarnej folii gnijącego już pewnie trupa taśm magnetofonowych, zakupić kratę piwa i zaprosić kumpli, to po kilku butelkach płakalibyśmy ze wzruszenia. Poruszyłaby nas nie tylko zawarta na taśmach muzyka naszej młodości, ale charakterystyczny szum z głośnika czy przewijanie za pomocą ołówka, aby raz jeszcze odsłuchać szczególnie piękne solo gitarowe, bo przecież szkoda by było na to poświęcić cząstkę, z i tak niedługiego, życia baterii kaseciaka.

Wydawać by się mogło, że płyty optyczne są już w odwrocie. Że nie licząc specjalistycznych zastosowań, nic już się ciekawego w ich świecie nie wydarzy. Pamięć flash to przyszłość. Prawda? Otóż niekoniecznie. Folio Photonics uważa, że jest jeszcze dużo do zrobienia w przypadku tej technologii.

Płyta CD, która powoli sama w sobie zaczyna być reliktem odsyłanym do lamusa nie jest wcale takim staruszkiem. Dopiero kilka dni temu „stuknęło” jej 30 lat, a w związku z tym zacząłem zastanawiać się, czy płyta CD i płyty w ogóle są jeszcze potrzebne. I jak długo.