Gaia

Żaden statek kosmiczny nie może, póki co podróżować poza naszą galaktykę, więc nie możemy zrobić sobie selfie, ale Europejska Agencja Kosmiczna zrobiła nam niespodziankę dając nam najlepszy jak dotąd wgląd w to, jak wygląda nasza Droga Mleczna.

Naukowcy analizujący dane z europejskiego obserwatorium kosmicznego Gaia opublikowali dzisiaj trzeci z kolei zestaw danych obserwacyjnych. Zawarte w nim informacje pozwolą nam z jednej strony lepiej zrozumieć ewolucję naszej galaktyki na przestrzeni dziesięciu miliardów lat, a z drugiej strony przyjrzeć się ewolucji i cyklowi życia otaczających nas gwiazd.

Kosmiczny Teleskop Gaia obserwuje nasze międzygwiezdne otoczenie bezustannie od końca 2014 r. mierząc odległości, prędkości i ruch ponad miliarda gwiazd. Najnowsze wnioski z tych obserwacji przynoszą nowe informacje o wieku Drogi Mlecznej, naszej galaktyki.

James Lovelock, brytyjski biolog i ekolog, twórca teorii Gai przekonuje, że Ziemia może pozbyć się ludzkości zanim jeszcze człowiek zniszczy Ziemię. W ten sposób Ziemia miałaby wrócić do równowagi.

Jeżeli widząc tytuł pomyśleliście o czarnej dziurze, to akurat w tym przypadku się pomyliliście. Chodzi bowiem o zupełnie inny rodzaj dziury.

Ostatnio Facebook pokazywał mi ciągle reklamy czegoś co namawiało mnie do duchowego przebudzenia, i odkrycia tajemnic świata. W reklamach tych przewijał się też mój ulubieniec David Icke, postanowiłem więc sprawdzić co to.

Historia nauki wskazuje, że czasami łatwiej jest coś zobaczyć z dużej odległości niż z niewielkiej. Strukturę galaktyk spiralnych w odległym wszechświecie dużo łatwiej dotrzeć niż w naszej Drodze Mlecznej, w której jesteśmy zanurzeni. Po prostu z wnętrza galaktyki bardzo ciężko dostrzec, że jest ona galaktyką spiralną.

Najnowsze dane zebrane przez teleskop Gaia wskazują, że Hiady – pobliska gromada gwiazd – jest właśnie rozszarpywana grawitacyjnie przez jakąś masywną, ale jednocześnie niewidoczną, strukturę znajdującą się w naszej galaktyce.

Astronomowie regularnie kontaktują się z sondami kosmicznymi rozsianymi po całym układzie Słonecznym. Nawet z sondami Voyager znajdującymi się już za heliopauzą, wciąż utrzymujemy kontakt i doskonale wiemy, gdzie one się znajdują. Problemy jednak pojawią się, gdy wyślemy cokolwiek w kierunku innych gwiazd.

Pierwsze gwiazdy, które przemierzają Drogę Mleczną z prędkościami dużo większymi od gwiazd otoczenia, odkryto dopiero w 2005 r. Lista takich gwiazd właśnie powiększyła się o 100 procent.