Dying Light

Ile warta jest skórka do gry wideo? Nic – powie ten gracz, który rozumie, że to opcjonalny przedmiot kosmetyczny. 47 mln zł – odpowie fan Overwatch, wskazując różowy strój bohaterki Mercy. Obaj będą mieli rację. Gdy zakup dotyczy szczytnego celu, rynkowy racjonalizm przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie.

Spędziłem poza domem równy tydzień, żeby sprawdzić nadchodzące gry podczas tegorocznej edycji imprezy EA Play oraz targów E3 2018. Pora podsumować te najciekawsze nowości prosto z Los Angeles.

Microsoft potrzebował trzech długich lat, aby otrząsnąć się z letargu i zrozumieć, że konsolowe wojny wygrywa się tytułami na wyłączność, nie usługami dodatkowymi. W tym czasie PS4 tak odskoczyło Xboksowi, że dystans jest już nie do nadrobienia. Gdyby rok do roku konferencja MS na E3 była tak dobra jak tym razem, sprzedaż platform mogłaby się rysować kompletnie inaczej.

Na konferencji E3 w trakcie segmentu Microsoftu zobaczyliśmy nową grę od Techlandu. Wcześniej studio pracowało nad Dying Light. Potem wydawali darmowe rozszerzenia do ciepło przyjętego hitu. Pokonali nawet swoje własne Dead Island – stworzyli lepsze systemy, lepszą walkę, lepszy sposób poruszania się po świecie.

Napisy końcowe wciąż przesuwają się po ekranie, a ja po prostu siedzę, z rozdziawioną paszczą. Po Dying Light: The Following spodziewałem się wiele, ale na pewno nie aż tak dobrego zakończenia. Scenariusz mnie zmiótł, w tym pozytywnym sensie. A to tylko jeden z kilku elementów, które w świetnym dodatku zostały zrealizowane znacznie lepiej, niż w podstawowej wersji gry.

Dying Light okazał się światowym bestsellerem. Najchętniej kupowana polska gra 2015 roku zdobyła rzeszę fanów, w tym mnie. Nic zatem dziwnego, że od razu skorzystałem z możliwości zagrania w The Following – dodatku do gry przez duże D. Nazywanie tego rozszerzenia zwykłym DLC jest ogromną obrazą dla wielkiej pracy, jaką włożyli ludzie z Techlandu.

Polacy tworzą świetne gry wideo. Wiemy o tym od przynajmniej kilkunastu lat. Później przekonali się o tym Rosjanie, Czesi i Niemcy. Od jakiegoś czasu zdaje sobie z tego sprawę cały świat, z olbrzymią przyjemnością sięgając po Wiedźmina i Dying Light.

Dlaczego dawniej gry były tańsze? Co wspólnego ma Adrian Chmielarz z Wiedźminem? Która polska gra jako pierwsza odniosła sukces za granicami naszego kraju? Na te i znacznie więcej pytań odpowie książka „Nie tylko Wiedźmin. Historia polskich gier komputerowych” Marcina Kosmana. Aż chce się dodać – nareszcie. Właśnie takiej publikacji brakowało.

Należę do tych graczy, którzy twierdzą, że z edycji kolekcjonerskich się wyrasta. No, może jednak nie ze wszystkich. Kiedy widzę szaloną ofertę Techlandu aż świecą mi się oczka. Ich edycja kolekcjonerska Dying Light to spełnienie marzeń wszystkich (bogatych) miłośników survival-horroru.

Nad Harranem kolejny dzień unosiły się smugi czarnego dymu. Miasto płonęło. Trwająca ponad dwa miesiące epidemia wirusa odcisnęła się piętnem na tym miejscu. Najbardziej brutalnym tego wyrazem były setki żywych trupów wałęsających się po ulicach. Prawdziwe piekło na ziemi, w którym wciąż żyły niedobitki ocalałych. Piekło, w którym jestem od ponad 40 godzin i od którego nie mogę się oderwać. Dying Light jest kapitalne!

Noktowizor Sama Fishera, ogromna skrzynia ze skarbami Heroes of Might and Magic czy drewniana beczka od twórców Risena – w przypadku edycji kolekcjonerskich fantazja wydawcy nie zna granic. Zarówno jeżeli chodzi o projekt, jak i cenę samego wydania. Z tej perspektywy podoba mi się inicjatywa Polaków z Techlandu. Producenci Dying Light doszli do wniosku, że sam możesz sobie zafundować edycję kolekcjonerską, o ile masz odpowiednie narzędzia i chwilę wolnego czasu.