Astronomia

Może nie będzie wyglądał tak majestatycznie, jak okręty z połowy ubiegłego tysiąclecia, ale i tak będzie to nie lada widok. I być może kolejny przełom w podboju kosmosu.

12,4 miliarda lat świetlnych od Ziemi miał miejsce makabryczny spektakl. Potężna czarna dziura zaczęła pożerać wielką galaktykę od środka, produkując tyle energii, że podburza gazy na całym jej obszarze.

Astronomom udało się wykryć najsilniejszą supernową w historii obserwacji kosmosu. Ta eksplodowała w galaktyce oddalonej od nas o miliardy lat świetlnych, emitując 20-krotnie więcej światła, niż wszystkie gwiazdy naszej Mlecznej Drogi… razem wzięte.

Pluton-238 to podstawowe źródło energii dla wszystkich naszych pojazdów badawczych podróżujących w odmęty kosmosu, a więc w miejsca, gdzie energia słoneczna nie może być już wykorzystywana. Sęk w tym, że ów izotop właśnie nam się kończy.

W lipcu 2014 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) opublikowała listę 305 odkrytych i dobrze opisanych egzoplanet, czyli planet znajdujących się w innych systemach słonecznych. Systemów, w których znajdują się planety z tej listy jest 260 - w każdym z nich znajduje się od jednej do pięciu planet.

Mniej więcej trzysta lat świetlnych od miejsca, w którym się właśnie zajmujemy, jeden ze światów spotkała prawdziwa tragedia, kataklizm o niebywałym znaczeniu. Oddala się on od swojej macierzystej gwiazdy, stając się kosmiczną sierotą.

Europejska Agencja Kosmiczna właśnie wystrzeliła rakietę przewożącą dwa bloki złota i platyny, by następnie obserwować je w stanie nieważkości. Bez sensu? Europejski podatnik zapłacił za to prawie pół miliarda dolarów. Rezultaty tego eksperymentu są jednak bardzo ważne dla inżynierów z ESA.

Po raz pierwszy w historii astronomowie mogli być świadkami wchłaniania gwiazdy wielkości naszego Słońca przez supermasywną czarną dziurę. I to całego procesu, od przechwycenia gwiazdy aż do jej całkowitego wchłonięcia.

To zdjęcie najprawdopodobniej trafi kiedyś do podręczników szkolnych, a już z całą pewnością do tych akademickich. Oto bowiem ciało niebieskie, które wkrótce będzie planetą. Choć na razie dopiero się formuje.

To jednak nie będzie łatwe. Naukowcy podczas poszukiwań planety podobnej do Ziemi znaleźli taką podobną do Wenus. I choć kolonizacja będzie trudna z uwagi na ekstremalne warunki środowiskowe, tak za GJ 1132b przemawia relatywnie niewielka odległość od naszej planety.

Creotech Instruments współpracuje nad projektem ExoMars i uczestniczy w projektowaniu rozwiązań na potrzeby eksperymentów naukowych na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Teraz, na zlecenie Europejskiej Agencji Kosmicznej, opracuje część podzespołów statków kosmicznych, które będą badać najbliższą nam gwiazdę.

Nie jest to niestety żaden dowód, a jedynie poszlaka. Nie zmienia to jednak faktu, że jeden z naukowców podczas mapowania mikrofalowego promieniowania tła odnalazł tajemniczy, niewytłumaczalny blask.

Choć w zasadzie z całą pewnością nie będzie ono wytworem pozaziemskiej cywilizacji. Najprawdopodobniej będziemy świadkami mini-katastrofy jakiegoś śmiecia pozostawionego przez ludzkość na orbicie. Choć nawet naukowcy nazywają tajemniczy obiekt mianem „WTF”.

Czy oprócz nas gdzieś w naszej galaktyce istnieje inna, podobna nam cywilizacja? NASA i SETI próbują znaleźć odpowiedź na to pytanie. Niewykluczone jednak, że tłumaczeniem pierwszej pozaziemskiej transmisji na ludzki zajmą się Chińczycy. I to nie dlatego, że są najtańsi.

Najbardziej znana plutoida na świecie ma, dzięki misji New Horizons, coraz mniej tajemnic. Teraz poznaliśmy barwę atmosfery Plutona. Jak się okazuje, przy wielkim zdumieniu naukowców, jest ona niebieska. Prawie zupełnie tak, jak ta Ziemska.

Ta najbardziej „medialna” część misji New Horizons, a więc przelot nieopodal Plutona dobiegła już końca. Przed sondą Wielkie Nic. A właściwie prawie nic, bo nadal przydałoby się zbadać Pas Kuipera. Tylko… czy znajdą się pieniądze na tak mało „PR-ową” misję?

Istnieje całkiem popularna teoria, według której planety to jałowe ciała niebieskie, które są „zapładniane życiem” na skutek kolizji z kometą. I choć nadal nie możemy tego udowodnić, to właśnie zdobyliśmy kolejny, poszlakowy na to dowód.

O godzinie 13:49 sonda New Horizons znalazła się nieopodal najbardziej znanej na świecie planety karłowatej. Nigdy wcześniej nie mieliśmy do swojej dyspozycji tak wyraźnych zdjęć Plutona i tak dokładnych danych na jego temat.

Wygląda na to, że odnaleźliśmy kosmitów. Nie są to jednak szare ludziki z wielkimi oczami i jeszcze większymi głowami. Wiele jednak wskazuje na to, że kometa 67P/Czuriumow-Gierasimienko ma swoich mieszkańców. Są to niewielkie organizmy nazywane ekstremofilami.

Kosmici? Fuszerka? Drobny problem, który wkrótce zostanie usunięty? NASA zapewnia nas, że sonda New Horizons doznała drobnej awarii i nie powinna ona wpłynąć na powodzenie misji. Choć jej komunikaty są dość lakoniczne.