From Software

Kucam na dachu świątyni Shinto, obserwując ruch poniżej. Trzech bandytów. Jeden z łukiem, dwóch z pochodniami. Opadam z ostrzem wyciągniętym przed siebie, wbijając je głęboko w ciało przeciwnika. Nim drugi rabuś dobędzie broń, bombarduję go gradem ciosów. Został tylko łucznik. Prosty uskok pozwala ominąć pierwszą strzałę. Druga przelatuje mi nad uchem, gdy wbijam katanę w serce bandyty. W Dark Souls taka akcja robiłaby wrażenie. W Sekiro: Shadows Die Twice to chleb powszedni każdego shinobi.

Gry studia FromSoftware są trudne i wymagające. Nawet dla samych twórców. Podczas targów Gamescom 2018 skorzystałem z wyjątkowej okazji i zobaczyłem, jak w Sekiro: Shadows Die Twice gra Yasuhiro Kitao - jedna z głównych twarzy japońskiego dewelopera. Okazało się, że nawet Kitao dostaje łomot od bestii, którą przywiózł ze sobą do Kolonii.

No nie było między nami chemii. Sekiro: Shadows Die Twice to kolejna wielka gra studia From Software. Tego samego, które odpowiada za wymagające Dark Souls. Chociaż jestem wielkim fanem serii, zamiana brudnego średniowiecza na azjatyckie klimaty nie przekonywało mnie. Podczas Gamescom 2018 chwyciłem jednak za pada, zagrałem i… no zakochałem się. Autentycznie. Co za wizja!

Co jakiś czas w mediach czy nawet w prywatnych rozmowach można usłyszeć banalne słowa "obejrzałam ten film i odmienił moje życie, postanowiłam zrobić to, to, to i to (...)". Moim zdaniem to taki troszkę utarty frazes, który chyba na dodatek nie działa. 

Nioh wygrywa w dwóch kategoriach. Po pierwsze, na najgłupszy tytuł gry z perspektywy polskiego odbiorcy. Po drugie, na najlepszą kopię Dark Souls. Twórcy Ninja Gaiden stworzyli cudowny produkt!

Idąc na pokaz zastanawiałem się, czy to ja będę grał w grę, czy to gra będzie miotać moim zakutym w zbroję awatarem po ścianach. Już po chwili wiedziałem, że to gra jest górą. Dark Souls 3 okazało się tak samo wymagające, tak samo niewdzięczne i tak samo cholernie satysfakcjonujące, jak poprzednie gry From Software.

Dragon’s Dogma: Dark Arisen zaczyna się od trzęsienia ziemi. Z chmur nad rybacką wioską wyłania się gigantyczny smok. Łuskowata bestia ląduje na plaży i rozrywa ludzi na strzępy. Wśród ofiar jest również awatar gracza, któremu gad wyrywa serce z piersi. Ku zdumieniu osadników, nasz heros wciąż żyje, z gigantyczną blizną na torsie. Tak rozpoczyna się historia naszej pogoni za wielkim smokiem, będąca kapitalnym eksperymentem na całym gatunku cRPG.

Kiedy w 2008 roku zapowiedziano Demon’s Souls, gra na wyłączność dla PlayStation 3 nigdy nie miała opuścić terytorium Japonii. Dzisiaj połowa branży czerpie garściami z wpływu From Software. Postępująca casualizacja interaktywnych produkcji została zatrzymana. Wymagający gracze przebudzili się z letargu i okazali się świetnymi klientami. Jeszcze nigdy nie było tak dobrze. Jeszcze nigdy osoby oczekujące prawdziwego wyzwania nie miały takiego wyboru.

Mrok był tak gęsty, że mogłem kroić go mieczem. Poruszałem się powoli, zaglądając w każdy kąt. Już dawno nie napadła na mnie żadna bestia. Szczęście, biorąc pod uwagę, że skończył mi się zapas mikstur. Trzy razy rozejrzałem się więc na boki nim podszedłem do skrzyni ze skarbem. Czysto. Gdy podnosiłem zakurzone wieko, zwalił się na mnie olbrzymi pająk. Moje ciało z gruchotem padło na posadzkę. No tak – zapomniałem przyjrzeć się sufitowi. Bloodborne zjadło mnie po raz 34.