arktyka

Donald Trump ogłosił, że USA powinny przejąć kontrolę nad Grenlandią. Jego zdaniem jest to kluczowe dla "bezpieczeństwa narodowego i wolności na całym świecie".

Gigantyczny teren w Arktyce zamienił się z ciemnego, w obszar zalany sztucznym światłem. Dzieje się tak za sprawą ocieplenia klimatu. Kto tylko może, zaczął kopać i wiercić w rozmrożonej ziemi.

Znikający z roku na rok coraz bardziej lód morski w Arktyce jest jednym z najwyraźniejszych skutków zachodzących w atmosferze Ziemi zmian klimatycznych. W 2018 r. naukowcy stwierdzili, że gdyby ów lód pokryć mikroskopijnymi szklanymi kulkami, to będzie można spowolnić zachodzące zmiany. Teraz jednak inny zespół badaczy przekonuje, że skutki mogłyby być odwrotne.

Od lat naukowcy alarmują, że na skutek zachodzących w atmosferze zmian klimatycznych na potęgę zmniejsza się ilość lodu morskiego występującego w okresie letnim w Arktyce. Szkopuł w tym, że jak zauważają naukowcy, odpowiadają za to nie tylko rosnące temperatury.

O tym, że życie przystosowało się do życia w najbardziej zadziwiających i pozornie nieprzyjaznych miejscach na powierzchni Ziemi, wiemy już od dawna. Mimo to naukowcy wciąż odkrywają zaskakujące przykłady osobliwych adaptacji, które pozwalają niektórym zwierzętom zamieszkiwać środowisko, które dla większości innych gatunków na Ziemi byłoby zabójcze. Najnowszy przykład pochodzi z Grenlandii.

Dziewięć milionów lat po zagładzie dinozaurów na Ziemi przebudziły się wulkany, które przemodelowały klimat i oddzieliły od siebie dwa oceany - Atlantycki i Arktyczny. Skutki były takie, że klimat na dalekiej północy znacznie się ocieplił i zapanowały tam tropikalne warunki.

Prób znalezienia w Arktyce drogi z Oceanu Atlantyckiego do Spokojnego od XV do XIX wieku było mnóstwo. Jednak to ekspedycja prowadzona przez Johna Franklina rozpalała wyobraźnię i inspirowała artystów przez niemal pół wieku. Nawet mimo tego, że ostatecznie szlaku nie znalazła i zakończyła się śmiercią całej załogi.

Galopujące zmiany klimatyczne od wielu lat prowadzą do wzrostu średnich temperatur na Ziemi i do kurczenia się ilości lodu w Arktyce. Choć to tylko liczby, to właśnie one będą decydowały o przyszłości licznych form życia żyjących w tym rejonie. Prognozy wyglądają przerażająco.

Większość ludzi na Ziemi nigdy nie była za kołem podbiegunowym. Z tego też powodu wiele osób czytając o tym, jakie skutki zmiany klimatyczne wywierają na ekosystem Arktyki przesadnie się nie przejmuje. Jakby nie patrzeć, nigdy tam nie byli, nigdy nie widzieli, więc większego żalu nie ma.

Naukowcy badający zmiany klimatyczne zachodzące w rejonie Arktyki przyznają, że najbardziej niepewnym czynnikiem, który może mieć wpływ na tempo ogrzewania tego regionu jest pokrywa chmur. Co więcej, w zależności od okresu chmury mogą ogrzewać lub ochładzać Arktykę.

Powoli nadchodzi zagłada, lodowce topnieją, poziom morza się podnosi, a klimat wariuje. Rosjanie jednak widzą pewne plusy katastrofy klimatycznej.

Jak na razie nie znajdziemy jej w katalogach biur podróży. Nowo odkryta wyspa nie ma bowiem jeszcze nawet nazwy.

Powyższe zdjęcie przedstawia rozległe połacie budzącego się po zimie do życia środowiska naturalnego. W dzisiejszym świecie industrializacji i urbanizacji to zdjęcie powinno podnosić na duchu. Jest jednak odwrotnie. Ta zieleń nie zwiastuje niczego dobrego.

Ciepłe wody oceaniczne, które docierają do Oceanu Arktycznego, od dekad stopniowo prowadzą do topnienia lodu w okolicach północnego bieguna Ziemi. Naukowcy podejrzewają, że już w połowie przyszłej dekady w okresie letnim z okolicy bieguna może całkowicie zniknąć pak lodowy, czyli wieloletni, pływający lód morski.

Z najnowszych badań przeprowadzonych na Arktyce wynika, że w region ten uderza obecnie o wiele więcej piorunów niż dekadę temu. Zapytacie pewnie - no fajnie, ale co z tego?

Zmiany, zmiany, zmiany. Po raz pierwszy w historii jest koniec października, a Morze Łaptiewów, znajdujące się u północnych wybrzeży Azji wciąż nie zamarzło.

Topnienie wiecznej zmarzliny w Arktyce może doprowadzić do uwolnienia do atmosfery ogromnych ilości dwutlenku węgla.