chemia

Ach, gdyby tak dało się zobaczyć jak zachodzi reakcja łączenia poszczególnych atomów w cząsteczki, lub wielu cząsteczek ze sobą. Do tego jednak potrzebna by była równie mała kamera. „Urządzenie” tego typu opracowali właśnie naukowcy z Cambridge.

Wiem, znajdą się tacy, dla których asfalt nie musi mieć żadnych zapachów, bo zrobią je sobie sami – paląc na nim gumę. Ale dla osób zajmujących się budową dróg obecna woń asfaltu jest nieprzyjemna. Rodzimi naukowcy wiedzą, jak to zmienić.

Einstein to jeden z najcięższych pierwiastków w układzie okresowym, przez co jest niezwykle trudny do złapania i zbadania. Naukowcom z Berkeley Lab udało się ostatnio złapać mikroskopijną ilość czystego einsteina i na spokojnie mu się przyjrzeć. Był to pierwszy taki przypadek od dobrych kilkudziesięciu lat. 

Gdy spotykamy się z hasłem „czytamy etykiety”, zazwyczaj pojawia się ono na blogach związanych ze zdrowiem lub świadomością konsumencką. Hasło to ma wtedy znaczenie zakładające: producent podaje rzetelne dane na temat składu produktu, a my przestrzeżemy was przed tym, co w tym produkcie jest szkodliwe.

Jedno z powiedzeń mówi, że nożem można pokroić chleb, ale i zabić. Historia Thomasa Midgleya, wynalazcy urodzonego w Beaver Falls w  Pensylwanii pokazuje ciemną stronę rozwoju technologicznego.

Wiecie co to ununseptium? Albo unutrium? Nie? Nie dziwię się. Do niedawna bowiem nie istniały, tak jak dwa inne syntetycznie uzyskane pierwiastki. Czwórka nowych, z liczbami atomowymi 113, 115, 117 i 118 wkrótce uzyskają oficjalne nazwy i trafią do tablicy Mendelejewa.

Po poniedziałkowych i wtorkowych wiadomościach dotyczących Nagrody Nobla z zakresu medycyny i fizyki, przyszła kolej na następną dziedzinę nauki - chemię.

Układ okresowy pierwiastków, w takiej formie, w jakiej znamy go ze szkoły, jest tak naprawdę układem stworzonym przez Alfreda Wernera, i poprawionym przez Bohra. Tego typu tablic powstało wiele: chemicy od końca XIX wieku zauważali okresowość i powtarzalność cech pierwiastków w zależności od ich masy atomowej.

Istnieje pewne zjawisko, znane w psychologii pod różnymi nazwami, które powoduje, że ludzie powszechnie znani i szanowani, dzięki osiągnięciom w jednej dziedzinie, czasami przenoszą pewność siebie na wszystkie dziedziny życia. Zaczyna im się wydawać, że znają się na wszystkim, a wszystko co powiedzą, automatycznie musi być niepodważalną prawdą. Zjawisko to dotknęło na przykład wielu noblistów, stąd czasami nazywane jest "chorobą noblistów".

Dziś chciałbym, żebyśmy zwolnili. Usiedli wygodnie, wzięli do ręki kubek herbaty lub grzanego wina i zapomnieli o technologiach. Żadnych megapikseli, żadnych gigabajtów. Zamiast nich – człowiek i aparat. I mnóstwo chemii między nimi, dosłownie i w przenośni.