Kamil Fejfer

Na czas pisania tego tekstu odłożyłem smartfon do innego pokoju. Robię tak już od pewnego czasu, co zauważalnie poprawia wydajność mojej pracy. Kiedy telefon leżał w pobliżu, sama jego obecność kusiła, żeby sprawdzić, czy nie pojawiły się nowe powiadomienia. A kiedy sprawdzałem jedną aplikację, siłą rzeczy przechodziłem do kolejnej i kolejnej, i kolejnej. 

„Paragony grozy” za pietruszkę to dopiero początek rachunków wystawianych nam przez kryzys klimatyczny. Nie wiadomo jeszcze, ile konkretnie zapłacimy. Ale jedno jest pewne: klimatyczną inflację już czujemy w portfelach.

Mieszkaj w bloku w środku miasta. Przejdź na weganizm, zrezygnuj z latania, kupuj ciuchy głównie w secondhandach. Pozbądź się samochodu, nie kupuj egzotycznych owoców z drugiego końca świata, zapomnij o plastikowych słomkach. A i tak niewiele pomożesz na katastrofę klimatyczną.

Flightshaming. Jeżeli jeszcze nie słyszałeś, Czytelniku, tego terminu, to lepiej go poznaj i zapamiętaj. Szczególnie jeżeli wybierasz się na wakacje samolotem. Może się bowiem okazać, że ten do niedawna symbol wygody i szybkości zostanie ci rzucony w twarz jako dowód na egoizm i przyczynianie się do katastrofy ekologicznej.

Katastrofa klimatyczna chodzi na pasku. Czerwonym pasku mediów. Burze, powodzie, tornada, upały, rekordy temperatur. A co gdy zimą spadnie śnieg? Czy wtedy już pogoda odwoła nam globalne ocieplenie?

Od kilku lat pojawiają się głosy, że jako społeczeństwo powinniśmy się zastanowić nad skróceniem czasu pracy. Ostatnio do argumentów odnoszących się do poprawienia dobrostanu psychicznego i zdrowotnego oraz możliwości zwiększenia naszej produktywności dochodzi jeszcze jeden: klimatyczny.