stacje wodorowe

Oto kolejny krok w stronę wodorowej Polski, która, przypomnijmy, ma stać się rzeczywistością do 2030 roku, najpóźniej do 2040. I nie są to już żadne mrzonki, bo wiemy, gdzie stanie pierwsza polska wodorowa stacja.

Po głośnej katastrofie wielkiego sterowca Hindenburg zaprzestano używania wodoru w pojazdach lżejszych od powietrza. Ale czy dzisiaj powinniśmy się bać samochodów z wodorowym ogniwem paliwowym?

Hasło „wodór jako paliwo przyszłości” pojawiało się już w licznych publikacjach. Z samego pisania i mówienia niewiele jednak wynika, szczególnie w przedsięwzięciach tak gigantycznych, jak wprowadzenie na rynek zupełnie nowego rodzaju paliwa dla pojazdów. Sprawdźmy więc, jak kwestia transportu wodorowego prezentuje się w Europie i jakie są perspektywy na przyszłość.

Nie istnieje w naszym Wszechświecie prostszy i bardziej powszechny pierwiastek niż wodór. Nie dość że jego budowa jest najprostsza z możliwych, jego liczba atomowa to jeden, to jeszcze stanowi ponad 70% masy całego wszechświata. Nie powinno więc nas zaskakiwać, że dzięki swojej powszechności wodór jest interesujący dla nas jako źródło energii.

Jeśli jest na sali ktoś, kto miał nadzieję w niedalekiej przyszłości poruszać się swobodnie po terenie naszego kraju np. Toyotą Miriai, to niestety, nie mamy dobrych wieści. Minie jeszcze wiele lat, nim auta na wodór będą mogły się u nas zadomowić.

Przyszłość motoryzacji wjeżdża do Europy - ogłasza oficjalny komunikat prasowy Toyoty i patrząc na możliwości modelu Mirai japońskiego producenta, nie potrafię z tą tezą polemizować.

Podczas gdy Tesla oraz m.in. BMW pracują nad udoskonaleniem pojazdów napędzanych silnikami elektrycznymi, w laboratoriach Ingolstadt Audi we współpracy z grupą Global Bioenergies opracowało nowy typ biopaliwa, który jako kolejny może przybliżyć nas do rezygnacji z wykorzystania paliw kopalnych.