wiatr słoneczny

W ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat eksploracji przestrzeni kosmicznej człowiek dokonał już wielu rzeczy: niemalże skolonizowaliśmy (za pomocą robotów) Marsa, wylądowaliśmy na Księżycu, a pierwsze sondy wyleciały już z Układu Słonecznego w przestrzeń międzygwiezdną. Teraz odnotowaliśmy kolejne istotne osiągnięcie – pierwsza ludzka sonda kosmiczna dotknęła Słońca.

Układ Słoneczny to nie tylko Słońce, planety, księżyce, planetoidy, komety i meteoroidy. Układ Słoneczny to także bezustannie emitowany przez Słońce wiatr słoneczny. Tam, gdzie on się kończy, tam zaczyna się przestrzeń międzygwiezdna.

Według naszej obecnej wiedzy Słońce wraz z całym otaczającym je układem planetarnym powstało ok. 4,6 mld lat temu, czyli ok. 9 mld lat po powstaniu Wszechświata. Naukowcy przekonują, że energetyczne cząstki wyemitowane przez dopiero co uformowane Słońce, wciąż mogą się znajdować w jądrze Ziemi.

Jak wyglądają zorze polarne, każdy wie, choć nie każdy widział na własne oczy. W Polsce możemy zobaczyć delikatne zorze polarne raz na jakiś czas, gdy akurat mamy do czynienia z lokalnym maksimum aktywności słonecznej. Mimo tego, że ludzie i naukowcy obserwują zorze polarne na północy od stuleci, okazuje się, że wciąż wszystkiego nie wiedzą.

Choć nikt się tego nie spodziewał, naukowcy z Hawajskiego Instytutu Geofizyki i Planetologii (HIGP) odkryli na biegunowych obszarach Księżyca hematyt, swego rodzaju rdzę, której nikt się tam nie spodziewał.

Naukowcy opracowali wizualizację przedstawiającą kształt bąbla otaczającego nasz Układ Słoneczny. Do jej stworzenia posłużył model opracowany na podstawie danych zebranych przez liczne sondy kosmiczne wysyłane przez NASA.

Cztery miliardy lat temu Mars był planetą znacznie bardziej przyjazną dla życia niż obecnie. Atmosfera planety była gęstsza, temperatury wyższe, a na powierzchni znajdowały się liczne zbiorniki wody. Sonda MAVEN od kilku lat sprawdza, dlaczego taki Mars należy już tylko do historii.