stacje wodorowe

Oto kolejny krok w stronę wodorowej Polski, która, przypomnijmy, ma stać się rzeczywistością do 2030 roku, najpóźniej do 2040. I nie są to już żadne mrzonki, bo wiemy, gdzie stanie pierwsza polska wodorowa stacja.

Podróż sterowcem była przeżyciem, której nie równają się dzisiejsze loty nawet najlepszymi liniami lotniczymi. Na pokładzie sterowca znajdowała się restauracja, pokoje dla pasażerów, a nawet bar i przestronna świetlica z muzyką na żywo. Dziś, wypełnione innymi gazami, sterowce znów pojawiają się na niebie, ale głównie jako atrakcja turystyczna, a nie środek transportu.

Hasło „wodór jako paliwo przyszłości” pojawiało się już w licznych publikacjach. Z samego pisania i mówienia niewiele jednak wynika, szczególnie w przedsięwzięciach tak gigantycznych, jak wprowadzenie na rynek zupełnie nowego rodzaju paliwa dla pojazdów. Sprawdźmy więc, jak kwestia transportu wodorowego prezentuje się w Europie i jakie są perspektywy na przyszłość.

Nie istnieje w naszym Wszechświecie prostszy i bardziej powszechny pierwiastek niż wodór. Nie dość że jego budowa jest najprostsza z możliwych, jego liczba atomowa to jeden, to jeszcze stanowi ponad 70% masy całego wszechświata. Nie powinno więc nas zaskakiwać, że dzięki swojej powszechności wodór jest interesujący dla nas jako źródło energii.

Przyszłość motoryzacji wjeżdża do Europy – ogłasza oficjalny komunikat prasowy Toyoty i patrząc na możliwości modelu Mirai japońskiego producenta, nie potrafię z tą tezą polemizować.

Podczas gdy Tesla oraz m.in. BMW pracują nad udoskonaleniem pojazdów napędzanych silnikami elektrycznymi, w laboratoriach Ingolstadt Audi we współpracy z grupą Global Bioenergies opracowało nowy typ biopaliwa, który jako kolejny może przybliżyć nas do rezygnacji z wykorzystania paliw kopalnych.