mikrosoczewkowanie grawitacyjne

Pierwszy raz w dziejach naukowcy oficjalnie potwierdzili istnienie samotnej czarnej dziury. Bez gwiazdy towarzyszącej. Bez dysku akrecyjnego. Po prostu - czarna dziura samotnie sunąca przez kosmiczną pustkę.

Na przestrzeni lat naukowcy zidentyfikowali setki czarnych dziur, tych małych i tych dużych, w centrach galaktyk i w centrach gromad gwiazd. Czasami czarne dziury pojawiały się też w pobliżu innych gwiazd jako elementy układu podwójnego. Jednak takiej czarnej dziury jak ta jeszcze nikt nigdy nie widział.

Czy w układzie planetarnym obserwowanym przez astronomów też była cywilizacja przekonana o swojej wyjątkowości? Tego nie dowiemy się nigdy. Za to nasz Układ Słoneczny skończy podobnie, jak on.

Z czarnymi dziurami to jest tak, że najczęściej odkrywamy te małe i te duże. Te znajdujące się między nimi wciąż wymykają się astronomom. Teraz przy okazji zupełnie innego niezwykle ciekawego zdarzenia w przestrzeni kosmicznej, udało się właśnie odkryć jedną z nich.

Pierwotne czarne dziury powstałe w Wielkim Wybuchu mogą w rzeczywistości być innymi wszechświatami powstałymi w okresie inflacji wszechświata. Co więcej, to właśnie one mogą być poszukiwaną przez wszystkich ciemną materią. Tak przynajmniej twierdzą naukowcy z Instytutu Fizyki i Matematyki Wszechświata Kavli w Japonii.

Czasami zdarza się tak, że przepychanki między planetami w młodym układzie planetarnym kończą się wyrzuceniem jednej czy drugiej planety w przestrzeń międzygwiezdną. Planeta, która osiągnie prędkość pozwalającą jej wyrwać się z więzów grawitacyjnych gwiazdy macierzystej, ucieka z układu planetarnego, rozpoczynając trwającą miliony lat tułaczkę przez przestrzeń kosmiczną.

Astronomowie z zespołów OGLE oraz KMTN zajmujących się poszukiwaniem zjawisk mikrosoczewkowania grawitacyjnego donoszą o odkryciu niewielkiej planety, która samotnie przemierza przestrzeń międzygwiezdną.

Problem z czarnymi dziurami jest taki, że są… cóż, czarne. Możemy je odkrywać analizując ich oddziaływanie grawitacyjne na materię znajdującą się w ich otoczeniu. Z ciemną materią problem jest mniej więcej taki sam – nie da się jej zobaczyć, nie udaje się jej zarejestrować, ale widzimy jej wpływ grawitacyjny na otoczenie. Naukowcy ponownie zaczynają się zastanawiać czy to przypadkiem nie to samo.

Jedna z nadchodzących misji kosmicznych realizowanych przez NASA ma szansę dowieść, że w Drodze Mlecznej, naszej galaktyce, istnieje więcej planet swobodnych czyli planet, które nie krążą wokół żadnej gwiazdy, niż gwiazd.

Naukowcom po raz pierwszy udało się obliczyć masę białego karła dzięki wykorzystaniu mikrosoczewkowania grawitacyjnego. Istnienie tego zjawiska przewidział Albert Einstein. Fizyk nie sądził jednak, żeby kiedykolwiek udało nam się je zaobserwować.