Neil Young

Miała być rewolucja w tym, jak słuchamy i jak w ogóle odbieramy muzykę, a wyszło… no właśnie. Stworzony i firmowany przez Neila Younga odtwarzacz Pono, oferujący „niespotykaną jakość” i bijący rekordy popularności na Kickstarterze najprawdopodobniej nie będzie miał żadnego wpływu na branżę muzyczną. Jest na to po prostu za późno.

Kilka dni temu pisałem o odtwarzaczu PonoPlayer, sygnowanym przez Neila Younga. Od początku twierdziłem, że nie będzie on sukcesem, bo czasy przenośnych odtwarzaczy już minęły, a argument o wysokiej jakości nijak nie sprawdzi się w przypadku urządzenia mobilnego. Dzisiaj, po zaledwie kilku dniach od startu kampanii na Kickstarterze można by pomyśleć, że nie miałem racji. Obawiam się jednak, że liczby są zdecydowanie bardziej bezwzględne.

Już w styczniu tego roku Ewa informowała o dość kontrowersyjnych poglądach znanego muzyka, mówących jakoby obecne formaty muzyczne miałyby oferować tylko 5% jakości, jaką oferowały m.in. płyty winylowe. Tym razem Neil Young postanowił pójść o krok dalej. Podczas programu „The Late Show” w rozmowie z Davidem Lattermanem zaprezentował światu odtwarzacz muzyczny Pono. Ma on odmienić świat, co w tym przypadku jest chyba najbardziej neutralnym określeniem tego, w co wierzy muzyk, a do czego będzie chciał nas już wkrótce przekonać.

Neil Young uważa, że dzisiejsze formaty cyfrowej muzyki oferują tylko 5% jakości, którą muzyka oferowała kiedyś – i mówi tu o winylach i tym podobnych. Young czeka, aż jakiś “bogaty facet” stworzy format o wysokiej jakości dźwięku i odpowiednie odtwarzacze. Stwierdził też, że jeden taki utwór mógłby pobierać się nawet pół godziny, o ile będzie dobrej jakości. Mam wrażenie, że Young żyje w jakimś innym świecie i ma trochę racji tylko w jednej kwestii – że internet i “piractwo” to nowe radio. Jednak Young widzi to nowe radio jako formę skuszenia do kupowania, a przecież rzeczywistość wygląda inaczej.