Stary Wiedźmin na nowym Nintendo Switch 2 to kosmos. Różnice duże jak bies

Wiedźmin 3: Dziki Gon nie otrzymał żadnej aktualizacji, edycji HD czy remastera dla konsoli Nintendo Switch 2. To dokładnie ten sam ledwo zipiący port, co na pierwszym Switchu, uruchamiany w trybie wstecznej kompatybilności. Mimo tego rozgrywka jest szybsza, ładniejsza oraz wyraźniejsza. Trudno o lepszy przykład tego, jak Nintendo Switch 2 pozytywnie zmienia gry.

Wiedźmina 3 na uruchomiłem kolejno na konsolach Switch OLED oraz Switch 2, ze stoperem w ręku, zawsze wybierając z głównego menu nową kampanię Serca z Kamienia. Różnica czasu spędzonego na oglądaniu nudnego jak diabli ekranu wczytywania okazała się aż dwukrotna:

Jestem przekonany, że gdyby CD Projekt RED wydał natywną wersję Dzikiego Gonu dla Switcha 2, czas ładowania mógłby być jeszcze krótszy. Nowa konsola Nintendo korzysta bowiem z UFT 3.1 oraz kart microSD Express, co przybliża ją do PS5 oraz Xboksa Series. Konsole Sony i Microsoftu wciąż są szybsze w zarządzaniu plikami, lecz różnica nie jest tak kolosalna, jak względem OG Switcha.

Te czterdzieści sekund na Switchu 2 to przyzwoita wartość. W ciągu tak krótkiego czasu nasze myśli nie zdążą uciec w kierunku rozważań na temat sensu istnienia, a czas spędzony na oglądaniu odbicia własnej facjaty w tafli ekranu jest litościwie skrócony. Półtorej minuty na pierwszym Switchu to długo za długo.

Spójrzcie na kamienną balustradę balkonu na powyższym zestawieniu dwóch fragmentów zrzutu ekranu. Proste krawędzie są o wiele lepiej zachowane na Switchu 2. Do tego w grze na drugim Switchu widzimy powierzchnię balustrady. Jej teksturę. Jej fakturę. Jej specyfikę. W przypadku tej samej gry na pierwszym Switchu mamy do czynienia z rozpikselowaną zupą.

Wyższa rozdzielczość pozwala zachować wiele właściwości drobnych elementów. Jak wzory na talerzach czy cechy materiału, z którego zostały wykonane puchary. Spójrzcie też na frędzle czerwonego dywanu, zaraz na prawo obok paleniska. Różnice w wyrazistości materiału są gigantyczne.

Wyższa rozdzielczość sprawia też, że nieco bardziej oddalone elementy nie tracą na wyrazistości i nie zlewają się z otoczeniem. Zerknijcie na poniższe zrzuty ekranu, gdzie znad ramienia Geralta widać biurko postawione pod ścianą. Na pierwszym Switchu zaraz za nim jest coś, co wygląda jak krata. Dopiero na Switchu 2 widzimy, że to drewniana, zdobiona konstrukcja.

Wyższa rozdzielczość to także wyraźniejsze kontury oraz proste, mocno zarysowane linie. Spójrzcie, jak różni się okno z kratownicą na obu konsolach. Na Nintendo Switch 2 widzimy teksturę szkła i to, jak zniekształca ono obraz na zewnątrz. Na pierwszym Switchu jest znacznie, znacznie gorzej. Wszystko przy tych samych ustawieniach graficznych, na tym samym procie, różni się wyłącznie rozdzielczość wyświetlacza.

Dzięki wyższej rozdzielczości bez problemu zobaczymy nie tylko Geralta, ale także jego aktualną mimikę. Metalowe oczka noszonej przez niego kolczugi ponownie stają się widoczne, a w oczodołach wyrastają wyraźne kocie źrenice. O włosach nawet nie wspominam. Tutaj różnica jest jak dzień i noc.

Są gry, które zyskują jeszcze więcej niż Wiedźmin 3. Świetnym przykładem będzie tutaj strzelanina DOOM. Ta działała na pierwszym Switchu w 24 - 30 klatkach na sekundę, co w przypadku tytułów FPS było nie do pomyślenia. Droga przez mękę. Ta sama gra, bez żadnej aktualizacji, śmiga na Switchu 2 jak opętana. Jest szybka, zrywna i dynamiczna, masakruję demony z prędkością 60 klatek na sekundę. Tylko rozdzielczość tekstur trochę straszy.

Niestety, nie każda starsza gra wykorzystuje dodatkową moc nowej konsoli Nintendo. Weźmy niezłe cRPG z otwartym światem The Outer Worlds, będące jednym z najgorszych doświadczeń, jakie przeżyłem na pierwszym Switchu. Na nowej konsoli produkcja wciąż jest zablokowana na 30 klatkach, wciąż działa jak emeryt w smole i wciąż straszy pikselozą.

Mimo tego wpływ drugiego Switcha na starsze produkcje, dla poprzedniej konsoli, jest jedną z tych rzeczy, które póki co najbardziej lubię w nowym handheldzie Nintendo.