symulacja

Naukowcy kolejny raz przekraczają granice poznania. Dzięki najpotężniejszemu superkomputerowi na Ziemi udało im się przeprowadzić największą w historii symulację ewolucji wszechświata.

Jak wiele materii jest w naszym wszechświecie? To proste pytanie skrywa w sobie trudną zagadkę, która spędza sen z powiek kosmologom. Aby zbliżyć się do rozwiązania, naukowcy stworzyli największą i najbardziej realistyczną symulację komputerową ewolucji wszechświata, śledząc nie tylko ciemną, ale i zwykłą materię (taką jak planety, gwiazdy i galaktyki).

Międzynarodowy zespół astronomów postanowił stworzyć Uchuu – symulację… całej ewolucji większej części wszechświata. Teraz każdy może przyjrzeć się dowolnej galaktyce na przestrzeni blisko 14 mld lat.

Temat wraca do mediów, co najmniej od czasu premiery filmu Matrix. Na Spider’s Web też poruszaliśmy go kilkukrotnie. Ostatnio o symulacji znów jest głośniej za sprawą artykułu w Scientific American.

Wiele osób ekscytuje się Elonem Muskiem, na konferencji Code odpowiadającym na pytanie, czy żyjemy w symulacji. Musk w niezręczny sposób liznął temat. Za przykład podał gry komputerowe i powiedział, że to, iż nie żyjemy w symulacji jest jedną szansą na miliard. Jednak poruszył też ważny temat: rozwój technologii jest tak szybki, że nie możemy zakładać, że w przyszłości symulacje tworzące Wszechświat będą niemożliwe.

Napisana przez Jeana Baudrillarda książka została wydana w 1981 roku. Nie opowiada ona tak naprawdę o życiu w symulacji. Stawia ona tezę, że budujemy sobie między rzeczywistością a naszymi zmysłami dodatkową, nierzeczywistą, warstwę. Ta warstwa jest wypełniona przez przekaz medialny, przez reklamy, przez doniesienia telewizyjne i prasowe. Myślę, że Baudrillard miałby więcej racji dziś, w epoce mediów społecznościowych, niż w 1981 roku. Umieszczenie tej książki na eksponowanym miejscu wskazuje jednak, że była inspiracją dla twórców Matrix. Ostrzega przed oderwaniem od rzeczywistości dokonanym na własne życzenie.