Nareszcie, nie będziemy musieli (aż tyle) rozmawiać z kierowcami Ubera

Kiedy więc zamawiam taksówkę albo Ubera, ostatnią rzeczą na jaką mam ochotę, jest rozmowa z taksówkarzem lub kierowcą. Taksówkarze to generalnie bardzo często odrębny stan umysłu, zastanawiam się czasem jak osoby tak doskonale rozeznane w polityce oraz meandrach tego, kto komu i ile nakradła, skończyły za kierownicą taksówki, ale to już może materiał na osobną dyskusję. W każdym razie - rozmawiać z kierowcami nienawidzę, nie mam ochoty, nie lubię tego.

I przyznam, że w Uberze brakuje mi jednej, prozaicznej opcji - "nie mam ochoty na rozmowę". Ma to BlaBlaCar, ale Uber nie. W związku z czym muszę odpowiadać na pytania jak mi minął dzień, bo ktoś wmówił kierowcy, że to świetna metoda obsługi klienta, choć on sam ewidentnie nie ma na to ochoty. I to w najlepszym wypadku, bo bywają i tacy, którzy opisują historię swojego życia, której - z grzeczności - wysłuchuję, rozmyślając przy tym nad najprzyjemniejszymi wariantami popełnienia samobójstwa.

Ale pozwoli zminimalizować inną niedogodność, która również w tej usłudze nie jest zbyt fajna (i niestety nie mówię tutaj o kierowcach, którzy nie znają słowa w języku polskim lub angielskim, a o istnieniu Warszawy dowiedzieli się na początku tygodnia). Znacie to na pewno, gdy kierowca dzwoni i pyta "no, ja już stoję, a gdzie pan jest"?

Znacie to, prawda? Jeszcze na dodatek jakieś wydzwanianie przez numery stacjonarne, przy oddzwanianiu nie odbierają, dogadać się za specjalnie nie idzie, a jak idzie, to i tak jest jakoś tak... niezręcznie.

Uber postanowił wyeliminować ten problem poprzez wprowadzenie możliwości czatowania z kierowcą. Ja teraz już wiem, że będę wysyłał moim kierowcom wiadomość "Stoję pod chińską restauracją" i to powinno rozwiązać wszystkie problemy. No, nie wszystkie, bo coś czuję, że po kilku sekundach otrzymam telefon w stylu "Nu pagadi haraszo bolszoi nu cyrylicu ni panimajet", ale trudno, to już lokalny problem, sama idea jest zaś szczytna.