Znakomity smartfon OnePlus Nord 2 i... jego największy problem

Gdybym chciał napisać pełną recenzję tego urządzenia, mógłbym w zasadzie przekopiować treść pierwszych wrażeń, bo nic się nie zmieniło. Od dnia swojej premiery OnePlus Nord 2 spisuje się równie dobrze, jak w chwili, gdy wyjąłem go z pudełka. A może nawet lepiej, bo aktualizacje oprogramowania wprowadzone tuż po starcie sprzedaży w Polsce skutecznie wyeliminowały wszelkie bolączki wieku dziecięcego. Nie licząc kilku pierwszych dni, OnePlus Nord 2 spisywał się po prostu wzorowo.

Jakiż więc jest z nim problem? Ano taki, że choć w każdym obszarze spisuje się dobrze, tak w żadnym nie jest wybitny ani tym bardziej wyjątkowy. Jest… nijaki.

Weźmy obudowę OnePlus Nord 2. Ta jest świetnie wykonana, ergonomicznie wyprofilowana i bardzo przyjemna w dotyku. A jednocześnie jej styl już w pierwszych wrażeniach określiłem mianem „nijaki+”, bo wizualnie wygląda jak pierwszy lepszy smartfon ze sklepu ze smartfonami. Podczas gdy inni producenci starają się dać nam chociaż jakąś namiastkę wyjątkowości, OnePlus powala generycznością.

Weźmy ekran. Ma przekątną 6,43”, rozdzielczość FullHD+ i odświeżanie 90 Hz. Jest bardzo ładny, ma dobre kolory i kąty widzenia, ale… nic poza tym. Telefony za 500 zł mniej też mają takie ekrany. OnePlus Nord 2 ma też bardzo dobre głośniki stereo i całkiem niezły motorek wibracji. Fajnie, ale konkurencja też to ma.

Weźmy specyfikację. OnePlus zastosował tu procesor MediaTek Dimensity 1200-AI z obsługą 5G, wspierany przez 8/12 GB RAM-u i 128/256 GB miejsca na dane. Wszystko fajnie, ale… Snapdragon 888 to to nie jest. Ani nawet Snapdragon 870. Wydajność jest zupełnie wystarczająca, ale w żadnym wypadku nie wynosi Norda 2 ponad osiągi konkurencji.

Weźmy czas pracy. Akumulator w telefonie OnePlus Nord 2 4500 mAh wystarcza na cały intensywny dzień pracy, a do tego podładujemy go błyskawicznie ładowarką 65W. To świetny wynik, ale nic spektakularnego na tle podobnie ładowanych Realme czy Xiaomi.

Weźmy aparat. OnePlus Nord 2 robi całkiem niezłe zdjęcia, zwłaszcza głównym sensorem 50 Mpix. Ujęcia z aparatu 8 Mpix z obiektywem ultrawide od biedy też wychodzą przyzwoite. Nadal mówimy jednak o poziomie bliższemu innym średniakom, niż aspirującym do sztandarowych modeli, jak OnePlus zachwala w swoich akcjach promocyjnych.

Weźmy oprogramowanie. OxygenOS przez lata był jednym z najważniejszych powodów, dla których warto było sięgnąć po telefon OnePlus, bo oferował on ogromne możliwości dostosowania systemu do swoich potrzeb, jednocześnie utrzymując minimalistyczną estetykę czystego Androida. Teraz jednak, gdy wielkimi krokami zbliża się integracja systemów OxygenOS i ColorOS od Oppo, Oxygen OS przestał być koronnym argumentem procesu zakupowego. Do tego dodajmy, że historycznie OnePlus cierpi na rozmaite błędy software’owe, których nie mają jego konkurenci.

Nie zrozummy się źle – OnePlus Nord 2 to naprawdę świetny telefon. Jeden z lepszych, jakie można kupić za 1800 zł. Ale też… jeden z wielu, jakie można kupić za 1800 zł. I niestety nie wyróżnia się on na tyle, bym mógł jednoznacznie powiedzieć „kup właśnie jego”.

Telefon to najbardziej osobisty elektrogadżet. Nic więc dziwnego, że wielu ludzi traktuje go wręcz jako element stylizacji czy manifestację swojej osobowości. Chcemy, żeby telefon się wyróżniał, żeby był czymś więcej, niż tylko kawałkiem szkła i metalu. Tymczasem OnePlus Nord 2, choć jest urządzeniem niebywale uniwersalnym i pozbawionym większych wad, nie budzi absolutnie żadnych emocji i niczym szczególnym się nie wyróżnia.

Jeśli ci to nie przeszkadza, kupuj śmiało – to naprawdę znakomity sprzęt. Taka trochę Skoda Octavia świata smartfonów, smutna i nudna, ale nadająca się do wszystkiego i dla (prawie) wszystkich. Jeśli jednak szukasz czegoś, co może nie będzie idealne, ale będzie „jakieś” – musisz szukać gdzie indziej.