Playboy, Pokemon GO i własny startup. Angela Olszewska, Playmate grudnia 2016, mówi nam, jak to połączyła

Na fanpage Pokemon GO dostajemy wiele bardzo różnych wiadomości z prośbą o wsparcie tej czy innej akcji poprzez udostępnienie posta lub filmu. Jest ich tak dużo, że musimy im co do zasady odmawiać, bo inaczej na naszej stronie zabrakłoby miejsca na jakiekolwiek inne treści.

Z automatu nie zgodziłem się na udostępnienie posta, ale byłem mile zaskoczony. Autorka wiadomości nie polubiła naszej strony zaledwie dwie minuty przed wysłaniem wiadomości z prośbą o wsparcie jej udziału w konkursie na Playmate roku 2016, jak to zwykle bywa w przypadku takich próśb. Faktycznie została fanką Pokemon GO Polska na Facebooku zaraz po premierze gry.

Połączenie Playboya i Pokemonów jest na tyle niecodzienne, że zdecydowałem się skontaktować z autorką wiadomości i zaprosić ją do rozmowy. Zaciekawiło mnie, skąd wzięła się ta pasja, kiedy modelka i kobieta biznesu w jednym w ogóle znajduje czas na łapanie Pokemonów - ma wyższy poziom ode mnie! - oraz jak tę rozrywkę odbiera jej otoczenie.

Patrząc od strony tematyki Spider's Web interesowała mnie też opinia kobiety będącej Playmate na temat pozbycia się, a następnie przywrócenia w amerykańskim wydaniu Playboya rozbieranych sesji zdjęciowych. Starałem się też dowiedzieć, jak radzi sobie z hejtem w internecie i jakie ma plany na przyszłość. Wtedy dowiedziałem się, że planuje... rozruszać swój własny startup.

Zapraszam do lektury naszej rozmowy z Angelą Olszewską - Playmate grudnia 2016.

Angela Olszewska: Mieszkam na południu Polski, w Bielsku-Białej, i od kilku lat jestem modelką. Moja droga w „modelingu” zaczęła się od konkursów piękności, później byłam w Top Model, a teraz trafiłam do Playboya jako grudniowa Playmate i mam szansę zostać Playmate Roku. Możecie na mnie głosować pod tym linkiem.

Zawodowo zajmuję się prowadzeniem własnego biznesu, więc tak naprawdę wszystkim: od grafiki, poprzez prace nad marketingiem i tworzeniem aplikacji mobilnej. Na co dzień jestem sportowym harpaganem - latem jeżdżę po górach na rowerze, zimą śmigam na snowboardzie. W całym tym miksie, jestem też łatwo uzależniającym się graczem… więc kiedy poznałam Pokemon GO, to już nie było odwrotu.

W dzieciństwie Pokemony jakoś mnie ominęły, może dlatego że spędzałam czas na zewnątrz, wspinając się po drzewach, a nie przed telewizorem czy konsolą. Pokemony odkryłam wraz z wypuszczeniem gry na smartfony - zachwyciło mnie połączenie aktywności fizycznej z wirtualnym światem i od razu się w tym zatraciłam.

Gdybym mogła mieć specjalny tajny pokój, to z pewnością byłoby w nim pełno maskotek Pokemon. Jestem ciocią i myślę, że buszowanie w takiej krainie byłoby świetną przygodą dla dzieciaków z mojej rodziny. Poza samą grą, oglądam też wytrwale wszystkie odcinki kreskówki Pokemon - lubię znać historie Pokemonów, które łapię.

Staram się codziennie znaleźć czas na spacer, tak żeby wbić przynajmniej jedno jajko; traktuję to jako aktywność sportową. Mieszkam w centrum miasta, więc Pokemony same do mnie przychodzą. Jak tylko się ruszę, wprost nie mogę się od nich opędzić, więc punkty nabijają się „same”, nawet nie wiem kiedy. Duże znaczenie w osiągnięciu tego levelu ma też praca analityczna - wiele czasu zajęło mi tworzenie specjalnych tabelek w Excelu do optymalizacji Lucky Egg’ów.

Niestety samotnie - moi bliscy znajomi często nawet nie wiedzą, co to jest Pokemon GO - w końcu obracam się w branży modowej, a to zupełnie inne środowisko, które często podchodzi do takich rozrywek bez zrozumienia.

Zdarzało się, że o 3 w nocy zobaczyłam na radarze niezdobytego jeszcze stworka i, cóż, trzeba było się ubrać i iść na polowanie. W czasie innych aktywności też nie zapominam włączać gry, np. kiedy jeżdżę po górach na rowerze, włączony smartfon z grą zawsze ląduje w kieszeni.

Oczywiście! Pochłaniam masę artykułów, żeby jak najlepiej dobrać Pokemony, którymi będę walczyć oraz te, które umieszczę w gymie. Razem z moim bielskim teamem ciągle walczymy o przejęcie kontroli nad miastem!

Niestety brakuje mi jeszcze kilku Pokemonów z poprzedniej generacji. Mam wrażenie, że moje konto jest pechowe, ponieważ do 30-tego levelu nie miałam Snorlaxa! Dwa tygodnie temu wróciłam z Azji, gdzie przez cały pobyt polowałam na Farfetch’da ale niestety nie udało mi się go złapać - ukrywa się chyba dobrze, a ja nie korzystam z pomocniczych map. Wróciłam zawiedziona, ale na pewno zdobędę je w końcu wszystkie!

Łatwo się uzależniam i mam okresy całych tygodni, gdzie jestem odcięta od świata, bo np. gram w Wiedźmina i robię to nawet w wannie; zarywam noce i prawie nie jem. Wpadam kompletnie w wirtualny świat i chcę go poznać w całości - dopóki nie skończę, nie odejdę od konsoli. Potem wracam do życia i czekam na następnego świetnego RPG-a.

Na telefonie staram się mieć w danym czasie max 2 gry, w które jestem zaangażowana - inaczej nie byłoby ze mną kontaktu.

Ciągle spotykam się z pobłażliwymi komentarzami, że marnuję sobie życie, że po co to - najczęściej mówią to osoby, które wcale nie spędzają tego czasu produktywniej. Kompletnie się tym nie przejmuję - skoro sprawia mi to radość, to nie jest to zmarnowany czas.

Uwielbiam Abrę, ponieważ mój pies z dzieciństwa miał tak na imię! Ale ciężko wybrać jednego - kocham mnogość i różnorodność Pokemonów. Mój team to Team Instinct - wybrałam go, ponieważ jako jedyny miał męskiego patrona i czułam się z tym lepiej.

Nagość jest już tak łatwo dostępna, że Playboy czy CKM przestały być czymś wyjątkowym. Myślę więc, że taka zmiana miała sens, zwłaszcza, że bardziej intrygujące jest to co częściowo ukryte… jak rzadkie Pokemony.

Myślę, ze w tych czasach nie ma znaczenia forma wydania, bardziej liczy się marka sama w sobie. Playboy jest znanym na całym świecie pismem dla mężczyzn i nie sądzę, że prędko zniknie z rynku.

Takie wydarzenia jak obecność w Playboyu czy udział w Top Model zawsze wzbudzają duże zaciekawienie daną osobą i wywołują fale wiadomości i zaproszeń do znajomych. Zwykle są to bardzo miłe wiadomości, czy prośby o autografy. Zawsze staram się wszystkim odpowiedzieć, bo nie lubię ignorować ludzi.

Komentarze często są bardzo niemiłe, osoby anonimowe wyrzucają w necie swoje frustracje - to jest normalne. Zdarza mi się płakać i mocno dołować, kiedy ludzie, którzy mnie nie znają, wypowiadają się tak nieprzychylnie na mój temat.

Może nie pół świata, ale sporo ludzi chce.

Raz zdarzyła mi się sytuacja, w której zaczęłam się trochę obawiać. Było to po Top Model - propozycja zlecenia, które wydawało się podejrzanie dobre i wzbudziło moje wątpliwości. Reakcją na te wątpliwości były nerwy, a następnie, mimo prób odcięcia się od tego człowieka, ciągłe telefony i SMS-y z różnych numerów. Potrafił nie odzywać się przez dwa miesiące, a potem ponawiał atak. Skończyło się dopiero kiedy została zaangażowana policja.

Jest to projekt europejskiej kwiaciarni internetowej, opartej na nowoczesnych rozwiązaniach technologicznych i z dużym udziałem social mediów. Zawsze byłam niepokorna i nie jestem w stanie podporządkować się woli szefa - muszę mieć swój biznes.

Kiedyś projektowałam ogrody, więc to trochę pokrewna branża, a sam pomysł wziął się z potrzeby rynku. Chcę, by w tym zabieganym świecie kwiaty mogły być wszędzie - piękne, pachnące i dostępne cenowo. W tym momencie trwają prace nad brandingiem i tworzy się aplikacja - mam nadzieję, że w czerwcu uda się ruszyć ze sprzedażą.

Aktorstwo jest czymś, co mnie fascynuje od zawsze. Miałam przyjemność występować w teledyskach.

Bardzo chciałabym się tym zająć, ale moja droga zawsze jest bardzo kręta i pod prąd, więc najpewniej nie skończę klasycznie szkoły aktorskiej, a dostanie się do tego środowiska z zewnątrz jest bardzo trudne. Nie mniej, jest to jakiś mój plan na rozwój po modelingu.