Stary MacBook na sterydach konta high-endowy pecet

Kilka miesięcy później, złożyłem w jednym z popularnych sklepów internetowych zestaw komputera stacjonarnego klasy PC. W bestii siedzi i5-tka 2500K podkręcona do magicznych 5GHz na chipsecie Z77 od ASRocka, 8 GB RAMu oraz karta ATI 7970. Na wydajność nigdy nie narzekałem, nawet przy sporadycznym graniu w nowe, wymagające tytuły z rozkręconymi na absolutny maks detalami i rozdzielczością. Sprzęt pierwsza klasa.

Jakiś czas temu moje długoletnie uwielbienie wygody, ergonomii i przejrzystości systemu Mac OS, oraz kultury pracy samego Maka, skłoniło mnie do przeprowadzenia małego eksperymentu. Jako że z MacBooka korzystałem prawie codziennie, głównie do pracy z tekstem oraz przy drobnej edycji zdjęć po pewnym czasie zaczęła bardzo mocno przeszkadzać mi praca na gładziku i wbudowanej klawiaturze. Do bólu dłoni się przyzwyczaiłem (stan zapalny raz na miesiąc), ale gdy po raz kolejny (skądinąd przydatne) gesty powracając do poprzedniej strony w Chromie, usunęły mi kawał pisanego tekstu powiedziałem sobie - basta, potrzebuję więcej przestrzeni.

Pierwszym etapem mojego małego testu było usprawnienia Maczka. Jako pierwsze, dokupiłem za niedużą kwotę dwie nowe kości pamięci RAM oraz dysk SSD. Pamięć operacyjna zwiększyła się dwukrotnie, a intelowski dysk SSD o pojemności 120 GB niesamowicie zwiększył wygodę pracy na MacBooku. Komputer stał się dużo szybszy, czas reakcji po wybudzeniu zmniejszył się do milisekund, a ponadto, tak bardzo przeze mnie pożądany czas pracy na baterii wzrósł o ponad półtorej godziny przy dość intensywnym użytkowaniu. Dzięki dołożeniu drugiego, pozostałego dysku HDD w zamian za napęd optyczny, MacBook ma teraz wgrane dwa systemy - Snow Leoparda na SSD i Windowsa 7 na HDD. Mac był w pełni gotowy na drugi etap próby.

Kolejną częścią eksperymentu było całkowite odłączenie komputera stacjonarnego i odłożeniu go chwilowo na drugi plan, oraz podpięcie aktualnie funkcjonującego monitora, myszki, klawiatury oraz innych sprzętów USB do nasterydowanego MacBooka. Cała procedura przebiegła bardzo sprawnie, mimo drobnych problemów z overscanem po stronie monitora. Założeniem mojego eksperymentu było sprawdzenie, jak długo jestem w stanie nie rezygnując z codziennych operacji wykonywanych na komputerze PC (zabawy z Androidem, odtwarzanie multimediów, proste, leciwe gry i praca z pakietem Office) pracować z podpiętym, dwusystemowym MacBookiem, nie tracąc przy tym na wydajności i komforcie pracy.

Eksperyment trwa już ponad trzy miesiące, a ja nadal szukam pretekstu dla którego miałbym przesiąść się z powrotem na komputer stacjonarny i MacBooka jako komputer stricte przenośny. Niestety (a może i na szczęście) takowego nie znajduję. Powiem więcej, dzięki zastosowaniu drugiego dysku z działającym Windowsem 7 na Boot Campie wygoda korzystania z komputera niewiarygodnie wzrosła. Nie muszę teraz mieć włączonych dwóch komputerów równolegle, jeden do, ekhm..., bzdur a drugi do pracy - wszystko wykonuję na jednej stacji roboczej, którą stał się dla mnie pięcioletni już prawie MacBook A1278 po lekkim "apgrejdzie".

Niektórzy z Was mogą powiedzieć - "Nic dziwnego, że nie odczuwasz różnicy, skoro nie wykorzystywałeś możliwości tamtego peceta". Częściowo może i racja, ale patrząc z perspektywy zwykłego użytkownika, konsumenta Internetu oraz rzadkiego twórcy tekstów i grafiki wszelakiej zmiana ta wychodzi bardzo na plus. Ponadto, możliwość pracy na dwóch systemach niemalże równocześnie przy zachowaniu tej samej wygody przestrzeni co na PC jest czynnikiem który przeważa w mojej ocenie.

Dam znać, jeśli przerzucę się z powrotem na PC ale sądząc po rosnącym zachwycie - nastąpi to nieprędko!