Finlandia rezygnuje z nauki pisania w szkołach. To bardzo kiepski pomysł
W zeszłym tygodniu świat obiegła informacja mówiąca, że od roku szkolnego 2016/2017 w Finlandii ma zostać zniesiona nauka pisma odręcznego i kaligrafii. Zastąpić je ma maszynopisanie, które według Minny Harmanen z Narodowej Rady ds. Edukacji jest znacznie istotniejsze w codziennym życiu.
Informacja ta jest kontrowersyjna tym bardziej, jeśli spojrzymy na dane podane przez serwis Forsal. Jednoznacznie pokazują one, że Finlandia uchodzi za jednego ze światowych liderów, jeśli chodzi o edukację. Kraj ten nie ma jakichkolwiek zasobów naturalnych, które mógłby eksportować, więc w latach 70-tych XX wieku zaczął inwestować w wiedzę. Zdecydowanie się to opłaciło, ponieważ mieszkańcy tej zimowej krainy nie mają teraz powodów do narzekania na złe warunki do życia.
Tamtejszy system edukacji sprawdza się, mimo że pomysły w nim zastosowane mogą wydawać się kontrowersyjne.
Otóż Fin zaczyna naukę w wieku 7 lat i do 16 roku życia niemal wcale nie jest testowany, a praca domowa jest dla niego rzadkością. Tamtejszy system edukacji słusznie wychodzi z założenia, że w pierwszych latach nauki nie chodzi o sukces akademicki. Zamiast tego wolą przyzwyczajać i zachęcać dzieci do późniejszej nauki, pokazywać dobre strony samodzielnej pracy. Zupełnie inaczej niż w Polsce, gdzie dzieci noszą tornistry większe od siebie, po lekcjach spędzają godziny na odrabianiu lekcji i są przygotowywane do stresującego egzaminu szóstoklasisty, który decyduje mniej więcej o niczym.
Jak widać, Finowie przez 40 lat rozwoju swojego systemu edukacji stawiali na niecodzienne rozwiązania, które… zdały egzamin. Dlatego może wydawać się, że nowe rozwiązanie wybrane przez Finów ma szanse zdać egzamin. Jednak jako, że nie mam odpowiedniej wiedzy na ten temat, poprosiłem o wypowiedź osobę biegłą w kwestiach edukacji. Odpowiedź ta jest całkiem logiczna, choć może zaskoczyć wielu technokratów.
Ewelina Kania, pedagog specjalny: Uważam, że rozwijanie zdolności manualnych, w tym przypadku motoryki małej jest jednym z najważniejszych elementów w całej edukacji szkolnej. Rysowanie i malowanie obrazków oraz robienie wycinanek w tym przypadku nie jest wystarczającą czynnością do odpowiedniego rozwinięcie pracy dłoni. Podczas pracy w szkołach podstawowych i klasach zerowych zauważyłam, że rozpoczęcie nauki pisania jest dla dzieci najbardziej wymagającą czynnością pod względem ćwiczenia cierpliwości, koncentracji oraz usprawnienia dłoni. Jest to szczególnie ważna umiejętność także dla dzieci chorych na dysgrafię.
Zrezygnowanie z nauki pisania może również uznać odebranie i nie rozwijanie dziecku nauki naturalnego odruchu, jakim jest chwytanie za narzędzie pisarskie i odwzorowywanie pisma osób dorosłych, naśladowanie nas. Bezsprzeczne jest, że w dzisiejszych czasach nauka pisania na klawiaturze jest bardzo ważna oraz przydatna. Jednak warto zastanowić się, czy osoby takie będą przygotowane do pracy w miejscach mniej rozwiniętych, gdzie obecność komputera w każdym budynku nie jest oczywista? Osoba, która nie będzie umiała wypełnić pisma urzędowego lub się podpisać w miejscu, gdzie jest to powszechna umiejętność, będzie co najmniej zakłopotana. Dlatego uważam, że pomysł definitywnego końca nauki pisania należy odłożyć w czasie lub nawet w ogóle z niego zrezygnować.
Sam nie wiem, czy (nomen omen) podpisałbym się pod tym stwierdzeniem.
Z jednej strony, sam odręcznie piszę tak rzadko, że umiejętność ta przez większość czasu jest mi potrzebna porównywalnie do umiejętności upolowania mamuta za pomocą dzidy, jednak cały czas zdarzają się sytuacje, gdy trzeba z niej skorzystać (umiejętności, nie dzidy). I co prawda po latach braku praktyki bazgrzę wtedy niczym pijana kura połamanym pazurem, ale jednak potrafię to zrobić.
Dlatego warto się zastanowić, czy po kilkunastu latach życia ktoś z nas miałby tyle samozaparcia, by samemu nauczyć się pisać? Co więcej, czy przez brak umiejętności pisania nie ucierpiałyby inne moje umiejętności? Czy trudniej byłoby mi posługiwać się rysikiem lub jeść pałeczkami? Szczerze mówiąc: absolutnie nie wiem.
Ale chyba nie chciałbym próbować się o tym przekonać.
