Wspaniały to był rok, nie zapomnę go nigdy, bo nigdy wcześniej nie miałem tyle czasu na seriale
Tak coś czułem, że w ujęciu statystycznym minione 12 miesięcy spędziłem przykuty do najróżniejszych ekranów w jeszcze większym wymiarze niż zwykle. Teraz mam na to twarde dane.
Dziękujemy, że wpadłeś/-aś do nas poczytać o mediach, filmach i serialach. Pamiętaj, że możesz znaleźć nas, wpisując adres rozrywka.blog.
Od lat korzystam z serwisów online oraz aplikacji, dzięki którym śledzę premiery nadchodzących seriali, filmów, książek, komiksów i gier wideo. To właśnie dzięki usługom takim jak Trakt.tv, IMDb, Goodreads, League of Comics Geeks i How Long to Beat moje kupki wstydu rosną, zamiast maleć, ale przynajmniej nie przegapiam nowości, które mi wpadły w oko jeszcze na etapie produkcji. Przy okazji skrzętnie sobie oznaczam widziane, przeczytane lub ograne pozycje.
To, że przez lata zbudowałem sobie w ramach tych usług przepastne archiwum dzieł kultury, z którymi miałem okazję się zapoznać, wielokrotnie mi się w życiu przydało, gdy np. zaszwankowała ta organiczna pamięć. Wystarczy szybki rzut oka w profil i od razu przypominam sobie jakiś tytuł, który mi umykał. Dzięki zebranym danym mogę też analizować, jak zmieniają się z roku na rok moje nawyki. Nie było żadnym zaskoczeniem, że w 2020 r. pochłonęły mnie bez reszty… seriale.
„Wspaniały to był rok, nie zapomnę go nigdy”
Ze względu na trwającą pandemię koronawirusa praktycznie nie wychodzę z domu i coś tak czułem, że w minionych miesiącach czas zabijałem przede wszystkim przy szeroko pojętej telewizji, głównie za sprawą serwisów VOD — czy to zapoznając się z nowościami i oglądając kolejne sezony znanych produkcji, czy to nadrabiając klasyki sprzed lat. W podsumowaniu serwisu Trakt.tv, które z końcem roku trafiło na moją skrzynkę, doczytałem się, że w 2020 r. poświęciłem na to… 631 godzin.
Oznacza to, że gapiłem się na ruchome obrazki na ekranach komputera, telewizora, tabletu i smartfona średnio dziennie dwie godziny (co oczywiście racjonalizuję sobie tym, że przecież na tym po części polega moja praca — recenzuję potem wiele spośród tych produkcji, które mam okazję obejrzeć). Nie wszystkim jednak poświęcam tyle samo uwagi, dlatego też polubiłem się z lektorem, bo są produkcje nadające się idealnie „do kotleta” albo do np. zmywania naczyń.
Koronawirus był tu jednak tylko katalizatorem, a nie przyczyną.
Nie potrzebowałem koronawirusa, by odkryć seriale, bo wsiąkłem w nie bez reszty już z dekadę temu, ale wiem z poprzednich podsumowań tego typu w serwisie Trakt.tv, że rok i dwa lata wcześniej na produkcje w odcinkach oraz kinowe hity poświęcałem mniej czasu — odpowiednio 577 godzin w 2019 r. i 574 godziny w 2018 r. Widać więc tu wyraźny wzrost. Zmieniły się proporcje pomiędzy filmami i serialami, oczywiście na korzyść tych ostatnich.
Podczas gdy w ubiegłym roku 17 filmom poświęciłem 31 godzin, co przekłada się na średnio nieco ponad około półtora pełnometrażowej produkcji w miesiącu, w latach 2019 i 2018 było to odpowiednio 50 godzin i 73 godziny — widać wyraźną tendencję spadkową, którą pandemia przyspieszyła. W przypadku produkcji w odcinkach liczba godzin, które na nie poświęcam, rośnie — od 501 w 2018 r., przez 527 w 2019 r., aż po równe 600 w 2020 r. Jeśli nic się nie zmieni, w tym roku będzie podobnie…
Takie stopniowe odejście od filmów na rzecz seriali nie dziwi, skoro najgłośniejsze nazwiska i franczyzy Hollywoodu szturmują serwisy VOD.
Jakby tego było mało, większą część roku kina były zamknięte, a głośne premiery można policzyć na palcach jednej ręki — na sali kinowej od wybuchu pandemii widziałem jedynie „Tenet” i „Nowych mutantów”. Jeśli zaś chodzi o oglądanie w domu, najwięcej czasu skradła mi przy tym nie nowość, a serialowa produkcja sprzed lat. Mowa tu o „Mentaliście”, którego obejrzałem jeszcze raz; w zeszłym roku najwięcej czasu poświęciłem na „Przyjaciół”.
Te i inne dane mam dzięki temu, że skusiłem się na abonament VIP w ramach Trakt.tv. Teraz wiem, że te 600 godzin przekłada się na 946 odcinków z 58 różnych produkcji, a najwięcej czasu przed ekranem spędziłem w tygodniu od 9 do 15 marca, czyli na samym początku pandemii. Najchętniej zasiadam przed telewizorem o 20:00, a moim głównym dostawcą treści jest Netflix, za którym podążają Apple TV+ i… amerykańska stacja CW (będąca domem superbohaterów DC).
Z bólem muszę natomiast stwierdzić, że w 2020 r. przeczytałem ledwie tuzin książek.
Za dzieciaka byłem stałym bywalcem bibliotek publicznych w bodaj wszystkich dzielnicach Warszawy i nie było dla mnie problemem, by jechać po kolejną pozycję z serii „Star Wars” na drugą stronę miasta. Teraz, chociaż mam dostęp do wszystkich książek świata na czytniku, motywacji do czytania mam mniej i akurat tego nie da się zrzucić na karb koronawirusa, przez którego nie spędzam czasu w podróży, skoro tyle samo pozycji na liście miałem rok wcześniej.
Trudno za to ocenić, ile dokładnie komiksów przeczytałem jedynie w ostatnim roku, gdyż League of Comics Geeks nie prezentuje podobnych raportów. Mogę jedynie odnotować, że z końcem ubiegłego roku miałem na wirtualnej półce 8530 zeszytów oznaczonych jako przeczytane, a cztery lata temu było ich tam 2616 — co wiem, bo znalazłem jakiegoś starego screena. Oznacza to, że średnio rocznie czytam blisko półtora tysiąca komiksów, czyli około 30 zeszytów tygodniowo.
Mam przy tym wrażenie, że dużo więcej w tym roku grałem w gry wideo, ale nie zapisuję spędzonych przy tym hobby godzin. Odkryłem natomiast niedawno, że Sony postanowiło wreszcie upublicznić graczom w ramach interfejsu PlayStation 5 dane na temat tego, ile godzin spędzili z konkretnymi tytułami w ogóle, ale tutaj żadnego podsumowania wyłącznie ostatnich 12 miesięcy nie było — tak samo, jak nie da się wyciągnąć danych tylko z ostatniego roku ze Switcha i Xboksa.
Nie przegap nowych tekstów. Obserwuj serwis Rozrywka.Blog w Google News.
