Polacy dostaną szału, kiedy zobaczą nowe rachunki za prąd i gaz. A to dopiero przygrywka

Podpisanie umów na rok, ale z gwarancją ceny za prąd albo kontrakt na trzy lata z gwarantowaną wysokością rabatów – taką propozycję przedstawia klientom Tauron. I co tu najlepiej wybrać? Teraz, przed listopadowym złożeniem wniosków do Urzędu Regulacji Energetyki (URE) przez spółki energetyczne i rozpoczęcie negocjacji – to nie jest dobry czas na odpowiedź na tak postawione pytanie. Z drugiej strony biorąc pod uwagę, to co się dzieje z ceną emisji CO2 w unijnym systemie ETS - można stwierdzić, że niezależnie od wyboru formy przyszłej umowy i tak będzie źle, a wyższe rachunki szybko odczujemy na własnej skórze. Zresztą ci, którzy teraz kupują energię na podstawie cennika, a nie taryfy regulowanej - już zderzają się ze sporymi zwyżkami i nowe umowy podpisują ze zdecydowanie wyższymi stawkami.

I dodaje, że lepiej brać pod uwagę dwucyfrowy wzrosty cen.

Składane przez spółki energetyczne wnioski do URE mogą zakładać podwyżki nawet o 30-40 proc. i więcej. Trudno się dziwić. Przecież od trzech miesięcy z rzędu na rynku hurtowym mamy do czynienia z biciem rekordów. Tym samym nasza pozycja europejskiego lidera w hurtowych cenach energii pozostaje niezagrożona. Warto przypomnieć, że przewodzimy całej stawce od kwietnia 2020 r. I raczej w najbliższym czasie nie przestaniemy.

Ulgę odczujemy dopiero jak ograniczeniu w miksie energetycznym udziału węgla. A to ma zająć przecież dekady.

Takie drastyczne podwyżki cen energii, gazu ziemnego, ale też węgla (ponad 160 dol. za tonę w portach ARA) zdaniem ekspertów zwiększą poziom ubóstwa energetycznego w Polsce. Bo jeszcze do tego wszystkiego mamy najwyższą od 20 lat inflację. A jeszcze niedawno Michał Kurtyka, minister klimatu i środowiska z dumą mówił, że „udział procentowy osób zagrożonych ubóstwem energetycznym w naszym kraju spada”. Obecnie to ok. 6 proc. Polaków i to właśnie tylko oni mogą liczyć na rządowe rekompensaty do rachunków za prąd i gaz.

To, co się w tym roku dzieje w systemie ETS, można porównać chyba jedynie do sytuacji z ceną gazu. Wszystko zaczęło się komplikować w sierpniu, jak Gazprom z powodu awarii musiał zmniejszyć dostawy. Zamiast 2,1 na dobę wypuszczano 1,4-1,5 mld m gazu. To spowodowało, że kraje europejskie musiały sięgać do własnych rezerw. A im bardziej puste magazyny - tym wyższa cena surowca. I rzeczywiście na rynku europejskim od początku roku cena gazu urosła aż o 220 proc.

Musi to odbić się na polskich taryfach. Właśnie podskoczyły trzeci raz w górę tylko w tym roku. Najpierw w kwietniu – o 5,6 proc., potem w sierpniu – o 12,4 proc. i teraz, od października – o 7,4 proc. Jak mogą w takim razie odczuć to nasze rachunki? URE szacuje, że dla zwykłych zjadaczy chleba oznacza to wzrost miesięczny o 0,72 zł. Ci z grupy W-2.1 (średni zużycie roczne w skali kraju - 7177,27 kWh) co miesiąc zapłacą więcej o 4,48 zł. Przedstawiciele z kolei grupy W-3.6 (22057,64 kWh na rok) każdego miesiąca będą musieli wysupłać dodatkowo z kieszeni 13,76 zł. I takie stawki zaczną obowiązywać już od października.

I tak, i nie. Wiadomo, że transfer gazu nowym dopiero co ukończonym rurociągiem będzie mógł wystartować najwcześniej za cztery miesiące. Ale to wcale nie oznacza, że już nie będzie kłopotu z gazem i nie trzeba będzie martwić się ceną. Jest raczej pewne, że Moskwa będzie chciała uzależnić Europę od gazu. Wcześniejsze zapewnienia amerykańskiego prezydenta Joe Bidena i niemieckiej kanclerz Angeli Merkel o tym, że nie pozwolą Putinowi machać gazrurą można już oficjalnie wsadzić między bajki. Styl działania Rosjan dobrze był widoczny, gdy niemieckie sądy nie pozwoliły Nord Streamowi 2 wymknąć się unijnym regulacjom rynkowym. W dniu otrzymania przez Gazprom niekorzystnego wyroku przy pomocy swojej elektronicznej platformy handlowej zablokowali sprzedaż gazu do UE w 2022 r.

Przyszłość cen gazu wcale nie wygląda kolorowo. To, że Moskwa będzie starała się grać na nosie Brukseli, jest już przesądzone. Pewną przeciwwagą dla Rosja może być polsko-duński gazociąg Baltic Pipe. Jak ostatnio usłyszeliśmy: wszystko idzie zgodnie z planem i budowa trafiła na ląd. Tym samym w tym roku polska część powinna być gotowa. I co najważniejsze: nie ma żadnych przeszkód dla dalszych prac. A to powoduje, że zachowanie pierwotnego terminu na zakończenie inwestycji i uruchomienie transferu gazu z Morza Północnego jest cały czas realne. Częściowa przepustowość ma być już gotowa w październiku 2022 r.