Przegląd trójkołowych motocykli na kategorię B. W tym szaleństwie brak metody

Ustawodawca jest fajny. Osoby bez kategorii A mogą jeździć motocyklem o dużej pojemności. Jest tylko jeden warunek: ma mieć trzy koła.

Od tego sezonu można zaszaleć z pojemnością silnika. Nawet bez prawa jazdy na motocykl można w pełni legalnie nim się poruszać i to nawet, gdy ma pojemność powyżej 125 ccm. Nowe przepisy umożliwiają jazdę motocyklem o symetrycznie rozmieszczonych trzech kołach, osobom z prawem jazdy kategorii B, jeśli posiadają je od trzech lat.

Do tej pory przy wyborze motocykla dostępnego na kategorię B, ograniczeniem była pojemność i moc silnika. Teraz z pojemnością można zaszaleć, ale trzeba uważać na rodzaj homologacji. Konieczna jest L5e. L3e lub L4e odpadają, bo oznaczają zwykły motocykl i trzykołowy z bocznym koszem. Taka interpretacja powoduje, że z dostępnych na kategorię B motocykli wypada trzykołowa Yamaha Nikken, która najbardziej przypomina zwykły motocykl. To co zostaje nie każdemu przypadnie do gustu.

Sprawdźmy jakie trójkołowce na kategorię B oferują polscy dilerzy. Dość oczywistą Yamahę Tricity pomijamy, bo ma tylko 125 ccm i znalazła się tutaj. Zaczniemy od rozsądnych propozycji a skończymy w miejscach dla prawdziwych koneserów.

Piaggio MP3 500 – skuter dla normalnych.

Pół litra pojemności i 44 mechaniczne konie, wszystko dostępne bez dodatkowych starań, kursów i egzaminów. A w pakiecie jeszcze sporo nowoczesności i komfortu. Suche skarpetki to jedna z zalet. Elektrohydrauliczne zawieszenie blokuje się samoczynnie przy niższej prędkości powodując, że nie musimy zestawiać nóg na światłach. Skuter bez problemu utrzyma nas w pionie. Jest też całkiem bezpiecznie, trzy koła oznaczają trzy tarczowe hamulce. Przed uślizgami tylnego koła powstrzyma nas system ASR.

Gabaryty pozwalają na dalsze podróże, czego nie można powiedzieć o wielu skuterach i motocyklach z pojemnością 125 ccm. Konkurencję na rynku ma znikomą. Ogranicza się do jednego, bardzo podobnego modelu.

Peugeot Metropolis 400 – brat bliźniak.

Chyba skopiuję opis ze skutera powyżej, nikt nie zauważy różnicy. Koncepcja jest ta sama, różnią się tylko detale. Metropolis ma nieco mniejszą pojemność silnika – 400 ccm, choć Piaggio da się też kupić z silnikiem o pojemności 300 ccm, czyli jeszcze mniejszym.

Ma również system na niemoczenie skarpet, który utrzyma go w pionie przy niskiej prędkości. Dodatkowo Peugeot chwali się silnikiem o wysokiej kulturze pracy, kluczykiem z system zbliżeniowym, światłami LED do jazdy dziennej i jeszcze kilkoma systemami, które zapewnić mają nam komfort i bezpieczeństwo.

Oba skutery to świetna propozycja dla tych, którzy nie chcą się męczyć się na skuterze z niewielką pojemnością i nie przeraża ich przekraczająca 40 tys. złotych cena. Spokojnie, mam jeszcze coś czterokrotnie droższego. Tyko trzeba nałożyć buty ortopedyczne i pas wyszczuplający.

Harley-Davidson Glide Ultra – dla Panów z brzuszkiem.

Bardzo mi przykro, ale młodzież takich trajek nie kupuje. Ten styl raczej nie porywa nastoletnich serc. Tańszy o prawie 40 tysięcy Freewheeler miałby jeszcze jakieś szanse, bo pozbawiony jest telewizyjnej tylnej kanapy, ale w tym wypadku poszukujemy luksusu by ideę motocyklizmu maksymalnie wykoślawić.

177 080 zł wydane na półtonowy model Tri Glide Ultra powinno zapewnić go nam aż w nadmiarze. A silnik o pojemności 1868 ccm na pewno dość szybko dowiezie nas do jakiegoś miłego spa. Gdybyśmy w trakcie podróży zdecydowali się jednak spać w namiocie, to kuchenkę gazową, rozłożony namiot, wannę, stolik turystyczny, bujany fotel i kosmetyczkę zmieścimy w bagażniku.

W drodze na kąpiel z bąbelkami lepiej pamiętać, że ten rodzaj motocykla nie skręca na zasadzie przeciwskrętu. Chcąc skręcić w prawo trzeba kierownicę pociągnąć w prawo z jej prawej strony, a nie ją popychać jak w zwykłym jednośladzie.

A teraz możemy zdjąć kufel z piwem z brzucha i rozejrzeć się za czymś co trudno jest kupić na trzeźwo.

Can-Am Ryker – zbuntowana trajka.

Nowy model trójkołowca od Can-Am jest trajką zbuntowaną. Nastolatkiem, który na wzór Kriss Kross uparł się nosić spodnie tyłem na przód. Ryker po norwesku znaczy biust i faktycznie trójkołowce od Can-Am wiele mają z przodu, a niewiele posiadają z tyłu. Identycznie jak wcześniejszy model Spyder.

Jazda na czymś takim to podobno jest super fun, a nawet ekstra zabawa. A złośliwi są ci, co twierdzą, że to oberżnięty samochód, w którym deszcz pada na głowę.

Rykera można przygotować na jazdę po asfalcie, lub lekko podrasować by lepiej spisywał się na szutrowej drodze. Wprawdzie taka wersja nosi nazwę off-road, ale raczej nie służy do taplania się w błocie. Z ułatwiających życie funkcji ma regulowane położenie podnóżka i hamulca, a także możliwość przybliżenia, bądź odsunięcia od siebie, kierownicy.

Jeśli nie dokupimy do niej żadnych akcesoriów, to jest praktycznie pozbawiona jakiegokolwiek użytecznego schowka, co podkreśla, że jest to sprzęt rozrywkowy, a nie do dalekich podróży. 900 ccm pojemności trzycylindrowego silnika generującego 77 KM wystarczy by dobrze się zabawić.

Używany trzykołowiec na kategorię B.

Od przybytku głowa nie boli. W przypadku nowych motocykli z wyborem dużego kłopotu nie ma, bo nie ma go wcale. Oferta rynkowa nie dogoniła zmian w przepisach i jest więcej niż skromna. Zapewne nie zamierza go w ogóle gonić, szczególnie w naszym kraju, gdzie popyt na motocykle trzykołowe może nie zrekompensować kosztu druku ulotek reklamowych.

Rynek nowych pojazdów ma jedną przewagę nad jednośladami używanymi. W przypadku nowych pojazdów informacje na temat rodzaju homologacji bez problemu uzyskamy w salonie. Gdy przeglądać będziemy oferty z rynku wtórnego, lepiej zachować czujność, bo typ homologacji może nie być sprzedającemu znany i trudno będzie go sprawdzić.

Zobaczmy co nas czeka, gdy szukamy trzykołowych, hmmm, jedno-trójśladów używanych.

Oferta ponownie nie rozpieszcza. Obecne są Piaggio MP3, w większości sprowadzane z Zachodu. I na tym w zasadzie można się zatrzymać, bo trudno coś lepszego niż trzykołowy skuter znaleźć. Oczywiście, jeśli szukamy w miarę zwyczajnego i racjonalnego pojazdu na wycieczkę i do miasta.

Wśród podobnych koncepcji znajdziemy jeszcze Gilerę Fuoco LT 500.

Konstrukcyjnie zbieżną z Piaggio i raczej nieznaną. W przeciwieństwie do skuterów Runner, cieszących się sławą niezwykle szybkich nawet w wersji 50 ccm. Ten egzemplarz jest sprowadzony z Francji i teoretycznie powinien mieć homologację L5e. Ale poprzednia wersja Piaggio MP500 miała homologację typu L3e, więc lepiej zachować czujność.

Obecny jest także szwajcarski Quadro 350s za 12 900 zł. Ten rodzony na kamieniu pojazd ma również wersję z czterema kołami. W naszym warunkach prawnych całkiem zbyteczną. Quadro wygląda bardzo zgrabnie, wyglądem bliżej jej do Yamahy Tricity niż do masywnego MP500.

Przed zakupem dopytałbym tylko czy da się odczepić od tablic tą rękawicę. Pewnie została po tym Niemcu co do bramy gonił. A może innym zainteresowanym kupnem, okazja dosłownie wymknęła się z rąk.

To nie jedyny egzemplarz Quadro 350. Jest jeszcze egzemplarz od Dawida i Gawła. W kraju kostki brukowej, to była kwestia czasu, gdy ktoś ułoży z kostki swoje firmowe logo. Informacje o skuterze są skąpe, ale kostka robi robotę.

Lektura dalszej części ogłoszeń to już zadanie dla osób myślących mniej szablonowo i stanowczo nie szukających codziennego środka transportu. Bo najwięcej jest trajek.

I nie sposób pominąć Hondy Gold Wing, która w swej ponad 40-letniej historii nie doczekała się seryjnej wersji z trzema kołami, ale i tak można ją kupić. Hondy Gold Wing Trike to dzieła firm wyspecjalizowanych w takich przeróbkach.

Jeśli standardowe przeróbki to zbyt łatwe rozwiązanie, to można sięgnąć po takie gdzie puszczono wodze fantazji i trudno odgadnąć czym był bazowy model. W razie potrzeby do hobby można podejść zarobkowo.

A skoro o pojazdach do podróży we dwoje mowa, to Polaris Slingshot będzie idealny dla wszystkich, którzy uwielbiają trzymać się za ręce. Silnik DOHC o pojemności 2,4 litra, raczej w motocyklach niespotykany, a obecny w tym samochodopodobym wyrobie, powinien wystarczyć do romantycznych podróży.

W przeciwieństwie do tego neoklasycystycznego trajko-skutera. To już wyższy stopień wtajemniczenia, produkcja trajek skuterów z płetwami. Citta nie widzi w tym nic zdrożnego i model Triplo odważnie prezentuje światu. Jeśli komuś podoba się ten odważny design, Triplo może kupić tutaj za 15 500 zł, jeśli tylko nie zniechęci go ostatnie zdjęcie z diaksem.

Ten ostatni egzemplarz powoli wychodzi poza granice w jakich planowałem utrzymać ten wpis. Ale jeśli mogłem umieścić w nim Triplo, to nie mogę wstrzymać ręki przed wstawieniem tego nieukończonego projektu.

Pan Leszek znalazł sposób jak dogodzić wszystkim poszukującym sportowych wrażeń na kategorii B. I postanowił na trzykołowca przerobić pierwszy seryjnie produkowany motocykl o mocy przekraczającej 100 KM – Kawasaki ZZR600. Być może w trakcie prac odkrył, że z homologacją L3e, jaką zapewne posiada ten egzemplarz, nie da się obejść wymogu posiadania kategorii A i projekt porzucił. Szkoda, zapowiadał się tak dobrze.

Podobnie jak ostatnia szansa przed Brexitem. Choć może ten projekt jest już ukończony. Pewności nie mam, ale zdaje się mieć ją Pan Grzegorz reklamując to chroniące przed deszczem cudo jako pojazd na kategorię B. To zapewne wyjaśni się dopiero po zarejestrowaniu. Ma to sens, w końcu Reliant Super Robin (to ten wzmocniony) mocno przypominał motocykl.

Wema twurcza dopisywała podczas tworzenia tego pojazdu. Znawcy z renowacją poradzą sobie bezwględnie. Silnik Simsona i rama w stylu retro stanowią dobrą bazę do odbudowy.

Dobrze, dobrze, wiadomo, że te ostatnie wpisy to oferta dla odważnych. Wybór trójkołowców nie jest duży, przynajmniej jeśli chodzi o modele. Na rynku ewidentnie jest luka i nie wypełni jej nawet Yamaha 3CT, gdy już przestanie być konceptem. Tymczasem, pozostaje zdecydować się na jedynego słusznego Piaggio MP3 lub modele nim inspirowane, ofert sprzedaży jest sporo.

Na pożegnanie, wiadomości rolnicze – w jakiejś szkole, w pokoju nauczycielskim brakuje dwóch krzeseł. Pomóżcie je znaleźć.

Zdjęcie główne: FaceMePLS (CC BY 2.0).