Dacia Duster na sprzedaż z przebiegiem 432 000 km. Wygląda bardzo dobrze

Mogłoby się wydawać, że budżetowy SUV – jakim jest Duster – po 400 tysiącach przebiegu rozpadnie się już na kawałki i zamieni w pył. Ale wygląda na to, że z tym egzemplarzem wszystko jest w porządku.

Brałem ostatnio udział w ciekawej dyskusji. Jej tematem była Dacia Duster. Zgrana na co dzień ekipa mocno się podzieliła, gdy zaczęliśmy rozmawiać o tym, czy rumuńsko-francuski SUV jest dobrym samochodem. Jedni chwalili go za stosunek ceny do jakości, przyzwoite właściwości terenowe i bezpretensjonalny charakter. Drudzy narzekali na „okropne plastiki w środku”. Domyślałem się, że byliby mniej krytyczni, gdyby na masce Dustera nie widniał znaczek w kształcie otwieracza do piwa, ale jakiś bardziej prestiżowy.

Po której ja byłem stronie? No cóż, któryś z komentujących z Autobloga (pozdrawiam) napisał o mnie kiedyś per Mikołaj „Dacia Duster” Adamczuk. Odpowiedź jest więc chyba oczywista, prawda?

Musiałem znaleźć dobry argument.

Oprócz narzekania na plastiki, obóz przeciwny Dacii dodawał jeszcze, że taki samochód na pewno rozpadnie się po dużym przebiegu. W końcu skoro jest niedrogi, to musi być też kiepsko wykonany. Tego było za wiele! Postanowiłem wytoczyć ostateczne działo. Argument, z którym nie da się dyskutować. Postanowiłem uderzyć z wielką siłą.

W tym celu włączyłem Otomoto i znalazłem niepozornego, beżowego Dustera z 2011 roku (LINK). Ma napęd na cztery koła i silnik Diesla 1.5 o mocy 110 KM.

Przejechał 432 000 kilometrów.

Oczywiście, nie oglądałem go na żywo. Nie wiem, w jakim stanie jest jego silnik i czy w środku coś trzeszczy. Ale spójrzcie na zdjęcia…

Gdyby Duster rzeczywiście był tak okropnie wykonany, tego samochodu w ogóle nie powinno być. Powinien jakieś 200 tysięcy kilometrów temu się rozpaść i zneutralizować. Ewentualnie, powinna pożreć go rdza. Tymczasem wygląda zupełnie normalnie.

Gdyby pokazać komuś zdjęcia wnętrza i kazać zgadnąć przebieg, nikt nie obstawiłby 432 tysięcy kilometrów. Fotele wcale nie wyglądają, jakby zjadł je pies i wypluł. Kierownica prezentuje się nieźle. Owszem, ktoś mógł powymieniać te elementy. Ale wątpię w to, bo nie byłoby to specjalnie opłacalne.

Ktoś pewnie ciężko pracował tym autem.

Wiele Dusterów jeździ w firmach budowlanych albo spółkach państwowych, nakręcając kilometry – nierzadko z różnymi kierowcami, po kiepskich drogach. Niektóre jeżdżą też z red. Koziarem do Mielna. Muszą być wytrzymałe. Poza tym, Duster jest popularny m.in. w ojczystej Rumunii, w Rosji (jako Renault) albo w Azji Centralnej. Moi znajomi niedawno przez trzy tygodnie jeździli po Kazachstanie wypożyczonym Dusterem. Przejeżdżali przez potoki, jeździli po kamieniach i przez stepy w 40-stopniowym upale. Byli zadziwieni możliwościami tego wozu.

 

Egzemplarz z ogłoszenia kosztuje 19 900 zł.

Dustery z podobnych lat, z takim samym silnikiem i napędem, ale z mniejszym przebiegiem, kosztują od ok. 24 do nawet 29 tysięcy złotych. Myślę jednak, że sprzedającemu nie będzie łatwo o klienta. Polscy klienci powoli przyzwyczajają się do przebiegów „z trójką z przodu”, ale gdy samochód pokonał ponad 400 tysięcy kilometrów, podchodzą do niego bardzo nieufnie. Mimo że 435 000 km w 9 lat nie jest wcale żadnym kosmicznym wynikiem (niecałe 50 tysięcy rocznie). I mimo tego, że taki przebieg to… tak naprawdę dobra wróżba. Skoro ten egzemplarz dał radę pokonać tak duży dystans, nie może być felerny.

Czy na sali są jacyś chętni? Może moi przeciwnicy w dyskusji? Kupcie, przekonajcie się sami, że Duster nie gryzie…