Nowości niemieckie kontra koreańskie. Czy warto kupić koreańskie auto zamiast niemieckiego?

Nowy samochód powinien być niemiecki czy koreański? Lata temu dość łatwo było na to pytanie odpowiedzieć. Dziś jest o wiele trudniej. Dlatego zestawiliśmy najważniejsze nowości ostatnich miesięcy z Niemiec i Korei, i spróbowaliśmy – przynajmniej teoretycznie – wybrać zwycięzców. 

Łatwo nie było w żadnym z trzech analizowanych przypadków.

Kia Proceed kontra Ford Focus kombi

Teoretycznie porównanie nie ma większego sensu – Focus startuje od niecałych 68 tys. zł, natomiast Proceed – od 94 900 zł. Jeśli jednak wybierzemy Focusa w bardziej sportowo wyglądającej i ciekawszej wersji, ceny tych samochodów zaczynają się mocno do siebie zbliżać. A że oba z zewnątrz potrafią wyglądać świetnie, może się zdarzyć, że ktoś będzie się wahał właśnie między tymi dwoma pozycjami.

Silniki

Jeśli chodzi o gamę dostępnych jednostek napędowych, to trzeba uznać zwycięstwo Focusa. Do wyboru są cztery silniki benzynowe (100, 125, 150 i 182 KM), z czego każdy można łączyć z manualną, 6-biegową skrzynią albo 8-stopniowym, hydrokinetycznym automatem. Do tego dochodzą jeszcze trzy silniki wysokoprężne o mocy 95, 120 i 150 KM.

Oferta Proceeda jest skromniejsza i składają się na nią trzy silniki benzynowe (120, 140 i 204 KM) oraz jeden wysokoprężny (136 KM). Tego pierwszego, najsłabszego, nie można łączyć z przekładnią automatyczną. Resztę można zakupić w parze z 7-biegową, dwusprzęgłową skrzynią biegów.

Na tym etapie każdy z tych modeli może znaleźć swoich fanów. W Focusie można oszczędzić na kosztach zakupu i kupić 100-konnego benzyniaka, oszczędzić na kosztach paliwa i wybrać jednego z trzech diesli (w tym mocniejszego niż w Proceedzie), kupić rozsądne 150 KM (8,8 s do setki), albo ponad 180-konnego warm hatcha.

Ceed natomiast kusi przede wszystkim najmocniejszą, 204-konną jednostką, która do 100 km/h przyspieszy w 7,6 s – wyraźnie żwawiej, niż zrobi to nawet najszybszy standardowy Focus.

Praktyczność i wymiary

Jeśli jednak silniki odpowiadają nam w każdym modelu, to o zakupie przesądzi praktyczność?

Pod względem wymiarów Focus kombi jest o ok. 6 cm dłuższy (4668 mm) i ma o 5 cm dłuższy rozstaw osi (2700 mm).

Wbrew pozorom Proceed nie stoi jednak na przegranej pozycji, jeśli chodzi o bagażnik. W Focusie kombi zmieścimy 608 l bagażu przy postawionej tylnej kanapie lub 1653 l przy złożonych tylnych siedzeniach. Proceed w tej pierwszej konfiguracji zmieści 594 l, czyli niezauważalnie mniej. Różnica pojawia się po złożeniu oparć – wtedy to Proceeda zmieścimy prawie 100 l mniej (1545 l).

Warto więc zadać sobie pytanie, jak często przewozimy coś tak dużego (objętościowo), że składamy na płasko tylną kanapę?

Cena i wyposażenie

Jeśli szukamy jak najtańszego auta, to Focus oczywiście wygrywa, będąc o kilkadziesiąt tysięcy tańszy od Proceeda. Ale zróbmy uczciwe porównanie, biorąc pod uwagę podobne wersje silnikowe, wizualne i podobne wyposażenie – Kia w tej odmianie jest w końcu naprawdę dobrze wyposażona.

Do zestawienia bierzemy więc 1.4 T-GDI 140 KM 6M z Proceeda i 1.5 EcoBoost 150 KM M6 z Focusa. I tutaj pierwszy punkt dla Forda – Proceed jest o 0,3 s wolniejszy w sprincie do 100 km/h (9,1 s kontra 8,8 s).

Wersje wyposażenia? GT Line dla Proceeda i ST-Line dla Focusa. W przypadku Kii oznacza to wydatek na poziomie 98 990 zł, natomiast w przypadku Focusa kombi – 94 300 zł (86 500 zł według obecnego cennika promocyjnego). Różnica wynosi więc zaledwie 4 tys. zł.

Jak na kompaktowe kombi za prawie 100 tys. zł przystało, oba samochody są ciekawie wyposażone. Oba mają 17-calowe felgi aluminiowe, specjalną tapicerkę, tempomat, Bluetooth, system multimedialny z ekranem, systemy utrzymania na pasie ruchu, elektrycznie sterowany hamulec postojowy, LED-owe światła do jazdy dziennej z automatycznym przełączaniem i oczywiście – jak przystało na usportowione wersje – pakiet odpowiednio efektownych dodatków stylistycznych.

Po stronie Forda Focusa ST-Line rozczarowuje jednak kilka braków. Przykładowo nie znajdziemy w nim bez dopłaty chociażby automatycznej klimatyzacji (standard w wersji Titanium) czy dostępu bezkluczykowego (również standard w wersji Titanium). Oba te rozwiązania znajdziemy z kolei w Proceedzie GT-Line, podobnie jak pełne reflektory LED (w Focusie ST w standardzie halogeny i LED do jazdy dziennej).

Co nie oznacza jednak, że Focus stoi na przegranej pozycji, szczególnie jeśli jesteśmy w stanie odrobinę dopłacić. W Proceedzie, nawet na liście opcji nie uświadczymy m.in. adaptacyjnego zawieszenia (3900 zł), wyświetlacza przeziernego (1750 zł), ani też adaptacyjnych reflektorów LED (4300 zł w pakiecie Design 2, w parze z m.in. 18-calowymi felgami).

Ostatecznie więc, mimo że początkowo Focus wydawał się propozycją dużo tańszą, możemy za niego zapłacić więcej, choć też… więcej będziemy mieć na pokładzie.

Co wybrać?

Trudna decyzja. Proceed GT Line zwraca na siebie uwagę przede wszystkim wyjątkowym wyglądem i świetnym wyposażeniem nawet bez dokładania dodatkowych opcji. Focus ST-Line również wyglada dobrze (aczkolwiek nie aż tak wyjątkowo), kusi trochę bogatszą ofertą silnikową i dłuższą listą opcjonalnego wyposażenia.

Wybór jest trochę łatwiejszy w kilku przypadkach. Jeśli wasze kompaktowe kombi musi mieć ponad 200 KM mocy – idźcie po Kię. Jeśli natomiast liczy się dla was każdy litr pojemności bagażnika, nie potrzebujecie aż tak mocnej jednostki napędowej, a do tego nie boicie się dołożyć trochę do dodatkowego wyposażenia lub zrezygnować ze sportowego ST-Line i zamiast tego wybrać lepiej wyposażone Titanium – warto zajrzeć do Forda.

Hyundai Santa Fe kontra Seat Tarraco

Ok, trudno uznać kolejną wariację Tiguana za kompletnie nowy samochód, ale załóżmy, że nowy znaczek daje mu zupełnie nowe życie. No i że mimo innego logo to nadal auto niemieckie.

Co łączy Tarraco z Santa Fe? Oba są SUV-ami, oba są spore (Santa Fe – 4770 mm, Tarraco – 4735 mm) i oba są w stanie przewieźć masę bagażu i 7 osób. Oba też zdecydowanie nie zależą do najtańszych samochodów.

Silniki

Santa Fe możemy kupić wyłącznie z silnikami wysokoprężnymi. Do wyboru są trzy jednostki – 2.0 CRDi o mocy 150 KM i manualną skrzynią biegów oraz napędem na jedną oś, 2.0 CRDI 185 KM z napędem na obie osie i automatyczną, 8-stopniową przekładnią, a także 200-konny 2.2 CRDI, również z 4WD i 8AT.

Tarraco dostępne jest z kolei z jednym dieslem 2.0 TDI, ale w trzech wariantach – 150 KM M6 FWD, 150 KM DSG 4Drive i najmocniejszym, 190 KM, DSG 4 Drive.

Do tego do wyboru są jeszcze dwa silniki benzynowe – 1.5 150 KM M6 oraz 2.0 EcoTSI 190 KM DSG 4Drive.

I jeśli ktoś planuje uprawiać swoim SUV-em sprinty spod świateł, to lepiej pójdzie mu w Tarraco. 190-konne odmiany przyspieszają do 100 km/h w naprawdę niezłe 8 s. Najszybsze, ponad 200-konne Santa Fe potrzebuje na to samo 9,4 s.

Praktyczność i wymiary

Seat jest wprawie o 4,5 cm krótszy od Hyundaia, ale za to ma dłuższy o 2,5 cm rozstaw osi, co jednak jest wartością, którą można bez wahania pominąć. W żadnym z tych aut nikomu nie powinno zabraknąć miejsca.

Nie da się jednak pominąć faktu, każde z tych aut wymaga dopłaty do trzeciego rzędu siedzeń. W Santa Fe wynosi ona 5000 zł, natomiast w Tarraco – ok. 3400 zł.

Pozostaje bagażnik. W Santa Fe mamy do dyspozycji 625/1695 l dla wersji 5-osobowej lub 547/1625 l dla wersji 7-osobowej. Tarraco natomiast w jakiś sposób zagina rzeczywistość i w krótszym nadwoziu pomiędzy albo 760/1920 l (wersja 5-osobowa) albo 700/1775 l (wersja 7-osobowa). Spora różnica.

Cena i wyposażenie

Najtańszy Seat Tarraco (1.5 150 KM) kosztuje 121 800 zł, natomiast Santa Fe (2.0 150 KM, Premium) – 149 900 zł. Jeśli jednak zestawić ceny wersji wysokoprężnych, to różnica topnieje, bo Tarraco 2.0 TDI 150 kosztuje 131 300 zł w najniższej wersji wyposażenia Style.

Potężna różnica znów pojawia się, gdy chcemy zestawić najtańsze wersje wysokoprężne z napędem na obie osie i automatyczną skrzynią biegów. Hyundai 2.0 CRDI 8AT 4WD 185 KM kosztuje 180 400 zł (Executive), natomiast Seat 2.0 TDI 150 KM DSG 4Drive Style – 148 900 zł. Jeśli jednak zależy nam na podobnej mocy, to różnica znów niemal znika – Tarraco Excellence 2.0 TDI 190 kosztuje 174 200 zł.

200-konne 2.2 CRDI nie ma niestety mocowego odpowiednika w ofercie Seata, ale trzeba pamiętać, że kosztuje… prawie 240 tys. zł (dostępne tylko jako Platinum).

Załóżmy, że szukamy właśnie SUV-a 4×4, z mocą ok. 190 KM i z jak najlepszym wyposażeniem. Do walki stają więc podobne cenowo Santa Fe 2.0 CRDI 8AT 4WD 185 KM Executive i Tarraco 2.0 TDI Start&Stop 150 KM DSG 4Drive Style. Różnica w cenie – ok. 6 tys. zł.

Różnica w wyposażeniu? Santa Fe Premium m.in. osadzono na o 1 cal większych felgach (18 cali), ma podgrzewane fotele, 10 głośników (Tarraco – 8), kamerę cofania i adaptacyjny tempomat. Wszystkie te elementy wymagają w Tarraco dopłaty, często większej niż można się spodziewać, bo stanowią element pakietu. Do Tarraco nie dokupimy też HUD-a, który jest elementem dodatkowego pakietu Inspiration w wersji Platinum.

Z drugiej strony Tarraco Style ma w standardzie cyfrowe zegary oraz większy o 1 cal wyświetlacz systemu multimedialnego.

Przy okazji, wbrew powszechnemu przekonaniu, że niemieckie samochody można doposażać wedle uznania bez względu na wybraną wersję wyposażenia, Tarraco jest pod tym względem zaskakująco podobny do Santa Fe. Skórzana tapicerka? Musimy wybrać wersję Excellence i jeszcze dopłacić 3033 zł. Podgrzewane fotele drugiego rzędu? Tylko wersja Xcellence. 19-calowe felgi? Excellence. Adaptacyjne zawieszenie? Excellence. Na plus można zaliczyć okno panoramiczne, które jest dostępne również w Style i jest trochę tańsze niż w Santa Fe (4698 zł kontra 5000 zł, do tego tylko w Platinum).

Co wybrać?

Jeśli ma być najtańszy 7-miejscowy SUV z tego zestawienia, to oczywiście Tarraco – nawet bazowa wersja Style jest przyzwoicie wyposażona, a do tego jest wyraźnie tańsza od Santa Fe.

Szukając jednak czegoś z silnikiem o rozsądnej pojemności, automatem i napędem 4×4, sytuacja wyraźnie się zmienia. Santa Fe może i nie będzie tak zrywny spod świateł, ale za to będzie jeszcze ciekawiej wyposażony od Tarraco. I nie będzie kolejną wariacją na temat Tiguana.

Hyundai Kona kontra Volkswagen T-Cross

W tym przypadku nie interesują nas już żadne napędy na obie osie. Ma być ładnie, miejsko i stylowo. Choć jeśli chodzi o pierwsze i ostatnie określenie, to nie jestem pewien, co robi tu T-Cross.

Silniki

W Volkswagenie mamy do wyboru tylko dwie trzycylindrowe jednostki napędowe – 1.0 TSI 95 KM z manualną, 5-biegową skrzynią oraz 1.0 TSI 115 KM z manualną, 6-biegową przekładnią albo 7-stopniowym automatem.

Hyundai również daje nam dwie opcje benzynowe – trzycylindrowe 1.0 T-GDI 120 KM z manualem oraz czteroculindrowe 1.6 T-GDI 177 KM z automatem i napędem na przód albo napędem na obie osie. Do tego dochodzi jeszcze wysokoprężne 1.6 CRDI w trzech wersjach – z manualną przekładnią (115 KM) i napędem na przód, z 7-stopniową skrzynią dwusprzęgłową (136 KM) i napędem na przód oraz z automatem (136 KM) i napędem na obie osie.

Mimo sporej różnicy w mocy najsłabszy T-Cross od 0 do 100 km/h jest szybszy niż Kona (11,5 s kontra 12 s). Odmiana 1.6 nie daje jednak żadnemu z TSI najmniejszych szans – połączona z manualem przyspiesza do 100 km/h w 7,7 s, natomiast TSI 115 KM potrzebuje na to 10,2 s.

Żadnego T-Crossa nie połączymy z napędem 4WD, za to w Konie jest to jak najbardziej możliwe.

Praktyczność i wymiary

Kona jest od T-Crossa o niecałe 6 cm dłuższa (4165 mm) i ma o niecałe 5 cm większy rozstaw osi (2600 mm).

Ma jednak… mniej pojemny bagażnik. Do T-Crossa zapakujemy 455/1281 l, natomiast do Kony – 361/1143 l.

Ceny i wyposażenie.

Najtańszy T-Cross (1.0 TSI 95 KM, T-Cross) kosztuje 69 790 zł. Najtańsza Kona (1.0 T-GDI 120 KM, Classic Plus) – 72 200 zł. Kona wygrywa chociażby jednym dodatkowym przełożeniem skrzyni biegów, ale oba auta są raczej gołe, chyba że wystarczy nam manualna klimatyzacja, elektryczne lusterka z podgrzewaniem i Bluetooth. Na plus dla T-Crossa można zaliczyć obecność systemu automatycznego hamowania w mieście i monitorowania martwego pola – w Konie dostępne są dopiero od wersji Premium, czyli najdroższej.

Wybierzmy więc coś ciekawszego – T-Crossa 1.0 115 KM Style za 83 690 zł i Konę 1.0 T-GDI 120 KM Style za 84 200 zł.

Kona ma na pokładzie m.in. automatyczną klimatyzację, tylne i przednie czujniki parkowania, kamerę cofania, podgrzewane fotele i kierownicę, elektrycznie regulowane podparcie lędźwiowe w fotelu kierowcy, bezkluczykowy dostęp, fotochromatyczne lusterko i 17-calowe felgi.

T-Cross odpowiada na to m.in. LED-owymi reflektorami przednimi z doświetlaniem zakrętów, oświetleniem ambientowym, adaptacyjnym tempomatem, systemem monitorowania martwego pola, oraz również 17-calowymi felgami.

Niestety nawet w tej najwyższej wersji, żeby cieszyć się z automatycznej klimatyzacji, trzeba dołożyć 2850 zł (pakiet Business). Czujniki parkowania z przodu i z tyłu to z kolei 3450 zł (pakiet Business). Dostęp bezkluczykowy – kolejne 1540 zł. Automatycznie przyciemniane lusterko wsteczne – 610 zł (pakiet Czujnik Deszczu).

Ostatecznie więc podobnie wyposażony T-Cross będzie zauważalnie droższy od Kony. Do tego stopnia, że moglibyśmy już powoli zerkać na prawie 180-konną Konę 1.6.

Co wybrać?

Gdybym miał kupić małego crossovera za spore pieniądze, to postawiłbym wszystko co mam na Konę 1.6 177 KM z automatem i napędem na obie osie. Fakt, kosztuje w odmianie Style aż 103 200 zł, ale z drugiej strony – niezależnie ile dołożymy do T-Crossa, nigdy nie będzie on ani tak szybki, ani nie będzie miał napędu AWD.

A wy które z tych aut byście wybrali?